«Είθε ο Θεός να σώσει το λαό σου»

 (Λέννοξ Μπόιντ προς Μακάριο 29/2/1956)

Με τις πρώτες ασιελλιές που έκαμε ο Σαμαράς στην μεγαλόνησο, αφού έτσι λαλούν την Κύπρον οι καλαμαράες, εκάμαν μας να νομίζουμεν πως ζιούμεν σε ήπειρον, μόνο που είμαστεν μια τσιλιά της όρνιθας μες την Μεσόγειον, εκάμαν μας καβάτζιην τζιαι εν θα μπορεί κανένας να μας συνάξει. Κορτώννουμεν σαν τον γάλον, τζιαι νι’  στραβωννούμαστιν πόσον πόϊ έχουμεν τε. Ψηλώννουμεν τες πατούσες μας για να ψηλώσουμεν παραπάνω. «Ναπολεόντειον σύμπλεγμα» λαλούν το οι ψυχολόγοι. Είπεν μας ο Σαμαράς πως κρατά την μπλε ομπέλλαν τζιαι να μεν φοούμαστεν. Προχτές όμως, επήεν το τούρτζιηκον το πλοίον τζιαι έκαμεν «ιτζιά» στον Πειραιά τζιαι εστράφην πίσω στην Τουρτζιάν τζιαι κανένας εν του είπεν «μαύραν εν τα μάθκια σου». Η μπλε «ομπρέλλα» ήταν βαωμένη. Άμα άκουσα για την «ομπρέλλαν» αθθυμήθηκα μια κουβέντα που μου είπεν η γεναίκα μου το 1999, τότε που το κουμάριν στο χρηματιστήριον ήταν στα φόρτε του: «Κυριάκο, ο ουρανός βρέσιει ριάλια τζιαι μεις κρατούμεν ομπρέλλαν». Η απάντηση μου ήταν: «κράτα γερά την ομπέλλαν τζιαι τούτη εν μας μείνει στα σίουρα». Εν μου άκουσεν τζιαι για μερικά χρόνια επλήρωνα το δάνειον που έκαμεν για να βρέξει τζιαι έσσω της ο ουρανός ριάλλια.

Αντί να κάτσουν ο Σαμαράς τζιαι ο Νίκαρος την μάππαν χαμαί, τζιαι να βάλουν τον νουν τους να δουλέψει είνταλως εν ννα βκούμεν πο τούντην δύσκολην κατάστασην, παραπάνω δυσκολεύκουσιν τα πράματα. Τζι’ ο Νίκος έγινεν Νίκαρος τζιαι άρκεψεν να βκαλλει γλώσσαν τζιαι να πετάσσει τα «ποτέ» σαν τζιαι εν εικοσαρούες, όπως τότε που ελάλεν το «ποτέ» τζιαι ο Χόπκισον το 1954. Τζιαι τζείνος είπεν το, αλλά ύστερα που λλίον τζιαιρόν ετράβησεν το πίσω. Τζιαι ο Νίκος που εγίνειν Νίκαρος νομίζει πως εννα τα βάλει με ούλλους. Ούλλοι οι μεγάλοι λαλούν του να κατσει στ’ αυκά του, να πάει πίσω στις συνομιλίες τζιαι οι υδρογονάνθρακες εν της Κύπρου. Ακούει το τούτο τζιαι νομίζει πως η Κύπρος εν δική του, τζιαι αρκέφκει το «Έλληνες και Ελληνίδες». Πάει τζιαι ο Σαμαράς στους ΕΟΚΑτζιες, ποθαυμάζει τους (όϊ όπως τη γειτόνισσα μου στο Βαρώσιν που ποθαυμάστιν έναν μαύρον Εγγλεζούϊν το 1957 τζιαι εγέννησεν έναν μαυρούϊν) για τον αγώνα που εκάμαν. Εθθα πω άλλα για το «ποθαυμάζω», αφού οι Κυπραίες ξέρουν είντα που σημαίνει η λέξη.

Τώρα που εννά κάμουμεν τζιαι συμμαχία με την Αίγυπτον του Πτολεμαίου, εννά γονατήσουμεν τους οκτρούς μας. Τζιαι με το Ισραήλ θα κάμουμεν συμμαχίαν, αφού κάμνουμεν τζιαι ασκήσεις τζιαι ρίχνουν στα μουλλωτά τζιαι αλεξιπτωτιστές. Άμα φέρουν τζιαι οι Ρώσσοι τα αεροπλάνα τους, τότε ο Νίκαρος θα πάρει το σπαθίν τζιαι το ττουφέτσιην τζιαι αλοίμονον όποιον του πει το «ποτέ» να γινεί «τωρά». Αφού δκιό ώρες επιλάτεφκεν τον Άϊντε τζιαι είπεν του να πάει στο καλόν τζιαι τωρά να πάει λλίες διακοπές στη Νορβηγία τζιαι νάρτει πίσω πουν εννά του τηλεφωνήσει. Εν ηξέρω είντα που του είπεν ο Άϊντε, αλλά φαντάζουμε εννά επανέλαβεν τζιείνον που του είπεν το 1956 ο Εγγλέζος υπουργός αποικιών Λέννοξ Μπόϊντ στον Μακάριο που νόμισεν ότι εννά τον εκβιάσει με τις πομπούες: «Είθε ο Θεός να σώσει το λαό σου».

ΠΟΛΙΤΗΣ 11/11/2014.