από τον Κυριάκο Τζιαμπάζη
Το Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών και η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών πρόκειται να διοργανώσουν την Τρίτη 7 Ιουνίου 2011, στο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (Λεωφόρος Βύρωνος 30, Λευκωσία), την παρουσίαση του βιβλίου του Λουκά Κακουλλή με τίτλο:
Αδάμ Αδάμαντος και Τάσσος Παπαδόπουλος - Ηγέτες και ιστορία.
Την εκδήλωση θα προσφωνήσει ο κ. Αλέκος Τριγγίδης, ενώ χαιρετισμούς θα απευθύνουν οι Παύλος Μ. Δίγκλης πρώην ΓΓ ΠΕΟ, πρώην Βουλευτής και Ιώ Αδάμαντος-Μοντάνιου, κόρη του Αδάμ Αδάμαντος.
Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τους Τάκη Χατζηδημητρίου Πρόεδρο ΙΚΜΕ και Μιχάλη Παπαπέτρου Πρώην Κυβερνητικό Εκπρόσωπο.Παρέμβαση από το συγγραφέα Λουκά Κακουλλή.
Συντονιστής ο Δρ Κυριάκος Τζιαμπάζης Συγγραφέας - Ερευνητής.
Ακολουθεί κείμενο του Κυριάκου Τζιαμπάζη για το βιβλίο.
Ο πολυγραφότατος Λουκάς Κακουλλής κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες το νέο του βιβλίο με τίτλο : «Αδάμ Αδάμαντος και Τάσος Παπαδόπουλος». Το βιβλίο αποτελείται από τρία κεφάλαια: Τ. Παπαδόπουλος, Αδάμ Αδάμαντος και Αναφορά στις σχέσεις των δυο κοινοτήτων.
Εκ πρώτης όψεως ο αναγνώστης μπορεί να διερωτηθεί ποια η σχέση των δυο πολιτικών ανδρών και πως τη διαπραγματεύεται ο συγγραφέας. Στο βιβλίο δεν γίνεται καμιά αντιπαραβολή των θέσεων των δυο προσωπικοτήτων. Μέτρο σύγκρισης στο βιβλίο είναι η πολιτική του ΑΚΕΛ έναντι των δυο. Από τη μια η ηγεσία του ΑΚΕΛ, ένα διορατικό πολιτικό όπως ήταν ο Αδάμ Αδάμαντος τον έστειλε στο πυρ το εξώτερον, ενώ από την άλλη, ένα φανατικό πολιτικό της εχθρό, όπως ήταν ο Τάσος Παπαδόπουλος γνωστός για τον εθνικισμό του, τις ακραίες τοποθετήσεις του έναντι των τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας και με αντιλήψεις που δεν βοήθησαν στην επίλυση του κυπριακού, τον εξέλεξε πρόεδρο της χώρας σε στιγμές που το κυπριακό πρόβλημα βρισκόταν σε πορεία επανένωσης και λύσης.
Οι 80 περίπου σελίδες του βιβλίου που αναφέρονται στον Τ. Παπαδόπουλο είναι ένα κείμενο που ζωγραφίζει την ακραία πολιτική που ακολούθησε σε όλη την πολιτική του καριέρα, αποκαλύπτει το φανατισμό που κυριάρχησε σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία. Ο συγγραφέας με απτά παραδείγματα αναφέρεται στις απόψεις που διατύπωνε στην περίοδο 1955-1959, όταν ως Δευκαλίων έγραφε στο περιοδικό «Εγερτήριον σάλπισμα» «παραδίδομεν τούτον (εννούσε τον Α. Ζιαρτίδη) εις την δικαίαν εκδίκησίν σας. Σας δίδομεν την προτεραιότητα της τιμής να απαλλάξετε τον τόπον μας από την προδοτικήν του παρουσίαν» (σελ.18). Σκιαγραφεί τη δράση του στην περίοδο μετά την ανεξαρτησία με την ίδρυση του ΑΚΡΙΤΑ και το ρόλο που διαδραμάτισε σ’ αυτή την παρακρατική οργάνωση. Όμως εκτεταμένο είναι το κείμενο μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, όπου ασπάζεται την Δουντική θεωρία επίλυσης του προβλήματος «δια της πολιτικής απραξίας» μέχρι που να έλθουν καλύτερες μέρες που θα ανταποκρίνονταν στα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Το κεφάλαιο για τον Τάσο Παπαδόπουλο είναι ένα ολοκληρωμένο έργο, όπου ο αναγνώστης θα μάθει πολλά για τη συναλλαγή ανάμεσα στην ηγεσία του ΑΚΕΛ και τον «άδρωπο που άλλαξε» και θα εξάγει τα αναγκαία συμπεράσματα για το μεγάλο κακό που έκανε η εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου του κράτους, με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, αλλά και γενικά από την πολιτική του συμπεριφορά προς αξιωματούχους άλλων κρατών.
Για το κεφάλαιο Α. Αδάμαντος: Ο Αδάμ Αδάμαντος ήταν ηγέτης, διάνοιγε δρόμους για λύση του κυπριακού. Μέσα σε συνθήκες απόλυτης κυριαρχίας του εθνικισμού, ύψωσε τη φωνή του και τάχθηκε ενάντια στην «ένωση», επειδή είχε την ικανότητα να διαβλέπει τους κινδύνους τόσο αυτούς που καλλιεργούσε η Βρετανία, όσο και από την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Προσπαθούσε να πείσει την κυρίαρχη ηγεσία της αριστεράς, ότι οι θέσεις που πρόβαλλε θα βοηθούσαν να αποφύγει τα χειρότερα, τόσο ως κόμμα αλλά και ως χώρα. Στην περίοδο της δεκαετίας του 1950 βρισκόταν στο αποκορύφωμα της πνευματικής του δημιουργίας και κριτικής σκέψης, γι’ αυτό υποστήριζε με θέρμη τη Διασκεπτική. Η ηγεσία της αριστεράς με επικεφαλής τον Ε. Παπαϊωάννου, δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί την πραγματικότητα και φωνασκούσε υπέρ της ένωσης πολύ πιο δυνατά από την ηγεσία της εκκλησίας, που ήταν η έκφραση της δεξιάς, αγνοώντας τα παγκόσμια δεδομένα και καλλιεργώντας στη μάζα των εργαζομένων εθνικιστικές παρορμήσεις. Ο Α. Αδάμαντος με τις απόψεις του έσπερνε την αμφιβολία «δεν δίνω το μικρό μου δακτυλάκι για την ένωση» και εξηγούσε γιατί, ενώ η ηγεσία του ΑΚΕΛ τυφλή από τον εθνικισμό τον απέταξε από τις γραμμές της και του απόδωσαν όλους τους χαρακτηρισμούς που ήταν τότε στην ημερήσια διάταξη, τους οποίους δανειζόταν από το σταλινικό οπλοστάσιο.
Το κείμενο στηρίχθηκε στο βιβλίο του συγγραφέα «Αδάμ Αδάμαντος –το αηδόνι της Αμμοχώστου» και στο ΧΡΟΝΙΚΟ που έγραψε στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ αλλά περιέχει και νεώτερα στοιχεία που ο αναγνώστης δεν θα βρει στις προηγούμενες δημοσιεύσεις. Θα πρότεινα στο συγγραφέα να προβληματισθεί στο ενδεχόμενο επανέκδοσης του βιβλίου του για τον Α. Αδάμαντος περιλαμβάνοντας και νέα ευρήματα από την έρευνά του.
Στο κεφάλαιο Αναφορά στις σχέσεις των δυο κοινοτήτων είναι ένα ενδιαφέρον κείμενο, που η πηγή του βρίσκεται στο βιβλίο του συγγραφέα Αριστερά και Τουρκοκύπριοι, το οποίο εκδόθηκε εδώ και αρκετά χρόνια και το οποίο επίσης έχει εξαντληθεί. Βιβλίο που αποτελεί πηγή πολλών πληροφοριών για το ρόλο της αριστεράς και τις ευθύνες της έναντι των τουρκοκυπρίων, αλλά και τον εθνικισμό που κυριάρχησε για δεκαετίες στις γραμμές του αριστερού κινήματος της Κύπρο.
Το νέο βιβλίο του Λουκά Κακουλλή προσφέρει αρκετές πηγές για να προτρέξει κάποιος που επιθυμεί να συνεχίσει την έρευνα για το ρόλο των κομμάτων και των προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο στο κυπριακό πρόβλημα και γιατί έφθασε σήμερα αυτό σ’ αυτό το σταυροδρόμι: επανένωση σ’ ένα ομοσπονδιακό κράτος με πολιτική ισότητα των κοινοτήτων ή διχοτόμηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου