Προς Ακκιντζί,

  Θέλω να σβήσω από τη μνήμη μου πολλές στιγμές που μου προκαλούν ακόμα ρίγος όταν τισκέφτομαι. Το παρελθόν με βασανίζει. Πήγα πριν από λίγες μέρες στο Βαρώσι. Θέλησα νακάνω το γύρο της περίκλειστης πόλης. Σταμάτησα έξω από την εκκλησία της Αγίας Ζώνης.Έμεινα για αρκετή ώρα να την κοιτάζω. Όχι, μη φανταστείς πως είμαι θρησκευόμενος. Κοίταζακαι ξανακοίταζα ένα σύνθημα που είναι ακόμα γραμμένο στον τοίχο της:

«Ζήτω η Ένωσης».Εκεί κάποτε είχα συναντήσει το Ρολάνδο Κατσιαούνη. Άναψε μια συζήτηση ανάμεσα μας. Δενυπήρχε αντιπαράθεση. Απλώς συζητούσαμε πόσα δεινά επέφερε στην κυπριακή κοινωνία αυτότο σύνθημα και πόσα χρόνια επιβίωσε το σύνθημα. Ουσιαστικά ξεκίνησε το 1941, με το β’ παγκόσμιο πόλεμο και κράτησε μέχρι το 1974, όταν η πατρίδα διχοτομήθηκε, οι κάτοικοιυπέφεραν από εκτοπισμό, και ο θάνατος θέριζε τα νιάτα της κοινωνίας μας.

Ο χρόνος σταμάτησε στην πόλη των Βαρωσίων στον Αύγουστο του 1974. Όταν θαεπιστρέψουμε στο απομεινάρι της πρώην πόλης, θα συναντήσουμε τα σκελετωμένα συνθήματαπου κατέρρευσαν και αναμένουν εκεί τους κατοίκους για να τα θάψουν. Ίσως να υπάρχουνακόμα κάποιοι που να ονειρεύονται ότι μπορούν να τους δώσουν ζωή. Ναι, υπάρχουν κάποιοιπου δεν θέλουν να επιστρέψουμε στην πόλη μας γιατί θα τα θάψουμε και έτσι νααπελευθερωθούμε από τις Ερινύες που μας κατατρύχουν. Άσε μας λοιπόν, να θάψουμε τοπαρελθόν για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε το μέλλον, οικοδομώντας και τη νέα πόλη μας.Η κάθαρση θα έλθει με την επιστροφή. Θυμάμαι που μάζεψαν τους αθώους Τουρκοκύπριουςαπό τις τράπεζες και τους έριξαν στα πηγάδια, επειδή κάποιοι, θεώρησαν τους εαυτούς τουςνταήδες αλλά και θεούς που δεν μπορεί να τους εμποδίσει αυτό που θέλησαν να κάνουν.

Όλα τα θυμηθήκαμε με το Ρολάνδο. Τα συζητήσαμε, τα είπαμε και συμφωνήσαμε ότι μόνη ηεπιστροφή στον τόπο μας θα επιφέρει την κάθαρση, τον αναστοχασμό και το ξεκίνημα μιας νέαςζωής. Ο Ρολάνδος δυστυχώς δεν θα τα καταφέρει. Έχει φύγει, πολύ νωρίς, όπως και πολλοίάλλοι κάτοικοι της Αμμοχώστου.

Αγαπητέ Ακκιντζί, βοήθησε μας να απαλλαγούμε από τις Ερινύες που μας στοιχειώνουν ταβράδια του καλοκαιριού. Θέλω να ξαναζήσω το φεστιβάλ των Τουρκοκυπρίων που οργάνωνανστην τάφρο με μουσικές και λαϊκούς χορούς. Δεν είχαν και πού αλλού να το οργανώσουν.Βέβαια, ο φίλος Ρολάνδος δεν θα μπορέσει να τα ζήσει, έτσι όπως του τα διηγήθηκα, δεν ταγνώρισε αυτά, ήταν λίγο νεότερος από μένα. Τώρα σ’ αυτή την ηλικία που βρίσκομαι θα πάρωτο φίλο μου τον Tevfik, και θα πάμε σ’ αυτό το φεστιβάλ όπως και τότε, έστω και νοερά, εφόσονδεν οργανώνεται πια, σ’ εκείνο το χώρο.

Αγαπητέ Ακκιντζί, φρόντισε να πάμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην πόλη μας.

Αναχώρηση από την Αμμόχωστο: Αύγουστος 1974.

Επιστροφή στην Αμμόχωστο: Αύγουστος 2015.

Μια ζωή χωρίς επικοινωνία με την πόλη μας.

Κυριάκος Τζιαμπάζης, από την Αφάνεια και παντρεμένος στην Αμμόχωστο. Ζούσα στηΛεωφόρο Σαλαμίνος 8Α. Ο αριθμός τηλεφώνου δεν μου ‘ρχεται τώρα στη μνήμη, που άρχισε νααδυνατίζει.