Αφήστε μας να ονειρευτούμε

   Το 2013 μας άφησε χρόνους. Πέρασε κι’ αυτό στην ιστορία. Τα χρόνια έρχονται και παρέρχονται. Ο χρόνος που τον μετράμε σε δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, μήνες και χρόνια δεν σταματά ποτέ. Πριν το μετρούσανε με τα Φεγγάρια που κάποιος βασιλιάς κυβερνούσε ή οι αρχαίοι Έλληνες με τις Ολυμπιάδες. Εμείς στην Κύπρο ακολουθούμε τη σύγχρονη μόδα: μετρούμε με τα χρόνια. Είναι σωστό αυτό; Μήπως θα έπρεπε να μετρούμε με τις εποχές που κυβερνούσαν οι ηγέτες μας; Μήπως θα έπρεπε να πούμε: ο Μακάριος κυβέρνησε 17 χειμώνες, ο Κυπριανού 11 θερμά, αφόρητα καλοκαίρια, ο Βασιλείου 5 άνοιξες, ο Κληρίδης 10 φθινοπώρους; Και ο Χριστόφιας; Ξεκίνησε Φεβρουάριο όταν άνθιζαν οι αμυγδαλιές και αντί να έρθει η Άνοιξη μας πλάκωσε σιβηριακός παγετώνας. Στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα το ίδιο ακριβώς συνέβηκε. Μόνο που λιγότεροι ηγέτες ανήλθαν στην εξουσία, αλλά κι’ αυτοί όπως και οι Ελληνοκύπριοι δεν έδωσαν τη χαρά της ευτυχίας σε κανένα Κύπριο.  Όλοι τους κυβέρνησαν σαν αυτοκράτορες. Δεν δέχονταν μύγα στο σπαθί τους. Ο καθένας τους ξεχωριστά κατείχε την απόλυτη αλήθεια. Πολλές φορές έκλεισαν το μάτι σε μια φασίζουσα δημοκρατία και λέρωσαν τα χέρια τους.

Τους ενός ανέμιζαν τα ράσα του, του άλλου άναβαν τα μπατζάκια του γυρίζοντας τον κόσμο, προσπαθώντας να αποδείξουν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή ότι η Κύπρος είναι ένα μικρό νησιώτικο κράτος, όμως διαθέτει φωτισμένους ηγέτες! Για το καλό μας! Ο Ελληνοκύπριος αυτοκράτορας για να μπορεί να μας κυβερνά ανενόχλητος μαζί με τους παρακοιμώμενους του  μας είπαν: «Να, αυτός είναι ο εχθρός μας, αυτός μας εμποδίζει να κάνουμε πραγματικότητα το όραμα της ένωσης της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα»! Και μας έδειξαν τους «άλλους» που μιλούσαν μια άλλη γλώσσα που ποτέ δεν μας άφησαν να τη μάθουμε. Τους φόβιζε η επικοινωνία μήπως και συνεννοηθούν οι άνθρωποι που κατοικούσαν σ’ αυτή τη γη. Την αντίδραση του «εχθρού» την αποκάλεσαν «τουρκική ανταρσία». Τότε είδαμε να ξεφυτρώνουν οι ιδιωτικοί στρατοί σαν μανιτάρια να εξαφανίζουν ανενόχλητα, όποιον συναντούσαν στο πέρασμα τους. Όλοι οι Ελληνοκύπριοι, δεξιοί, αριστεροί με μια φωνή στεντόρεια, φώναζαν: «ένωση και ας τρώμεν πέτρες»! Και έριχναν τους «άλλους» στα πηγάδια. Ο άλλος αυτοκράτορας είπε: «Να ο εχθρός μας. Αυτός δεν μας αφήνει να πάρουμε το μισό έδαφος του νησιού και να το ενώσουμε με την μητέρα Τουρκία»! Και το άλλο κομμάτι του λαού φώναζε: «Διχοτόμηση ή θάνατο»! Και πέθαιναν οι άνθρωποι, οι δικοί μας άνθρωποι, τα αδέρφια μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας. Εμείς βρισκόμαστε στη ζωή γιατί μας ευνόησε η τύχη. Άλλοι δεν την είχαν. Χάθηκαν στα έγκατα αυτής της γης που αγαπάμε και την αποκαλούμε Πατρίδα.

Ο χρόνος συμπλήρωσε μισό αιώνα από το Δεκέμβρη του 1963. Εκείνες τις μαύρες μέρες η ανθρώπινη ύπαρξη έχασε την αξία της. Λέμε διαιώνιση του προβλήματος. Αυτό το πρόβλημα δημιούργησε επαγγελματίες πολιτικούς που μετεξελίχθηκαν σε επαγγελματίες πατριώτες, γι’ αυτό απεχθάνονται την επίλυση του, εφόσον η λύση θα τους στείλει στα σπίτια τους, επειδή δεν ξέρουν τίποτα άλλο να κάνουν από το να πουλούν πατριωτισμό. Σήμερα δεν μιλούν για «ένωση» και διχοτόμηση». Ξέφτισαν αυτά ως συνθήματα και πολιτική, έχασαν τη δύναμη να μας επηρεάζουν. Στη θέση τους οι πολιτικοί μας ηγέτες επινόησαν νέα οράματα: κυριαρχία, ιθαγένεια, κατάλοιπο εξουσίας, παρθενογένεση και ότι άλλο φανταστούν το οποίο μπορεί να τους κρατήσει εκείνους στο πολιτικό στερέωμα και μας στην πνευματική μιζέρια. Οι πολιτικοί και των δυο κοινοτήτων εκφέρουν ομιλίες, οι Ελληνοκύπριοι από τους άμβωνες των εκκλησιών και οι Τουρκοκύπριοι σε κομματικές συγκεντρώσεις. Λένε τα ίδια ακριβώς λόγια: «Δεν θα καμφθούμε από τις τουρκικές απαιτήσεις». Εσύ αναγνώστη βάλε στη θέση της λέξης «τουρκικές» τη λέξη «ελληνικές» και θα αντιληφθείς το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος μας, ότι μας κοροϊδεύουν, ότι μας εμποδίζουν να ονειρευτούμε το αύριο, γιατί ο νέος χρόνος είναι το Αύριο. Κάθε μέρα που περνά στο χθες, φέρνει πιο κοντά τη συμπλήρωση ενός αιώνα ύπαρξης του προβλήματος και πιο μακριά από τη λύση. Ποια είναι τα αρχαιότερα προβλήματα στον κόσμο; Το Παλαιστινιακό, το πρόβλημα του Κασμίρ και το Κυπριακό. Και ύστερα μιλάμε για Ευρωπαϊκή Κύπρο! 

Ας ελπίσουμε, ότι ο νέος χρόνος θα είναι ο τελευταίος που μας βρίσκει σε μοιρασμένη Πατρίδα. Εμείς αυτή την Πατρίδα την αγαπάμε ολόκληρη χωρίς  συρματοπλέγματα που να την μοιράζουν στα δυο. Οι ηγέτες μας την έφεραν σ’ αυτό το χάλι, αλλά εμείς έχουμε την υποχρέωση να την αλλάξουμε. Γι’ αυτό πρέπει να επιμένουμε και να απαιτούμε! Λύση τώρα! Αύριο θα είναι αργά.

Ποιος είναι ο Κυριάκος Τζιαμπάζης

Ο Κυριάκος Τζιαμπάζης κατάγεται από την Αφάνεια/Kazikoy. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Κιέβου και διδακτορικό εκπόνησε στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών στη Μόσχα. Έγραψε αρκετά βιβλία, από τα οποία τρία μεταφράστηκαν στην τουρκική γλώσσα. Το τελευταίο του βιβλίο στην ελληνική γλώσσα κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο και φέρει τον τίτλο: «Για την ταυτότητα της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς – εμπειρίες και προβληματισμοί». Συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και για χρόνια είναι αρθρογράφος της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ. 

--------------------------------- 

Bırakın Hayal Edelim

28 Ocak 2014,

Kyriacos Djambazis

2013 yılı da sizlere ömür. Bu yıl da tarih oldu. Yıllar gelip geçiyor. Saniye, dakika, saat, ay ve yıllarla ölçtüğümüz zaman hiçbir zaman durmuyor Önceleri krallar yönetirken zamanı Ay ile ölçerlerdi. Ya da eski Yunanlar Olimpiyatlarla ölçerdi. Kıbrıs’ta bizler modayı takip ediyoruz, zamanı yıllarla ölçüyoruz. Bu doğru mu? Acaba zamanı liderlerimizin yönettiği dönemlerle mi ölçmemiz gerekirdi? Acaba şunu mu demeliydik: Makarios 17 kış, Kiprianu 11 sıcak, tahammül edilmez yaz, Vasiliu 5 bahar, Kliridis de 10 Sonbahar mı yönetti? Ya Hristofyas? Badem ağaçlarının çiçek açtığı şubat ayında başladı, ilkbaharı beklerken Sibirya buzuluyla kaplandık. Kıbrıs Türk toplumunda da tam olarak aynı şey oldu.  Sadece daha az lider iktidara geldi, ancak Kıbrıslı Rumlar gibi, hiçbir Kıbrıslı’yı mutlu etmedi. Hepsi imparatorlar gibi yönetti. Toz kondurmadılar. Her birinin ayrı ayrı mutlak doğrusu vardı. Birçok kez gözlerini karar verilmiş bir demokrasiye kapattılar ve ellerini kirlettiler. Dünyayı dolaşarak uluslararası politika sahnesinde, Kıbrıs'ın küçük ama aydın liderleri olan bir ada devleti olduğunu kanıtlamaya çalışırlarken, birinin cübbeleri rüzgarda savruluyor, öbürünün bacakları ateş alıyordu. İyiliğimiz için!

Kıbrıslı Rum İmparator yanından ayrılmayanlarla birlikte rahatsız edilmeden bizi yönetmek için şöyle dedi: “Al, işte bu düşmanız, Kıbrıs’ın Anavatan Yunanistan ile Enosis rüyasını gerçekleştirmesini engelleyen bu!” Ve bize hiçbir zaman ne dediklerini öğrenmemize izin vermedikleri, başka bir dil konuşan “diğerlerini” gösterdiler. Belki de onları korkutan iletişim ve bu topraklarda yaşayan insanların birbirlerini anlamasıydı. “Düşmanın” tepkisini, “Türk isyanı” olarak adlandırdılar. O zaman yollarına çıkanı rahatsız edilmeden yok eden özel orduların mantar gibi bittiğini gördük. Bütün Kıbrıslı Rumlar, sağcılar, solcular gür bir sesle bağırıyordu: “Taş yemeye bile razıyız yeter ki Enosis olsun”! Ve “diğerlerini” kuyulara atıyorlardı. Diğer imparator dedi ki: “İşte düşmanımız. Adamızın yarısını alıp, Anavatan Türkiye ile bağlamamıza bu izin vermiyor!” Ve halkın diğer bir partisi bağırıyordu: “Ya Taksim Ya Ölüm”! Ve insanları, bizim insanlarımızı, kardeşlerimizi, akrabalarımızı, dostlarımızı öldürüyorlardı. Şansımız yaver gittiği için biz hayattayız. Diğerlerinin gitmedi. Adına Vatan dediğimiz ve sevdiğimiz bu toprakların içinde kayboldular. 

Aralık 1963’den bu yana yarım asır zaman geçti. İnsani varoluş o kara günlerde haysiyetini kaybetti. Sorunun sonsuza dek sürmesi diyoruz. Bu sorun, vatanseverlik işlerine dönüşen siyasi meslekler yarattı, bu yüzden sorununun çözümünden nefret ediyorlar. Çünkü çözüm onları evlerine gönderiyor, çünkü vatanseverlik satmaktan (taslamaktan) başka bir şey yapmayı bilmiyorlar. Bugün “Enosis” ve “Taksim”den bahsetmiyorlar. Bunlar politika ve slogan olarak yıprandılar, bizi etkileme güçlerini kaybettiler. Siyasi liderlerimiz bunun yerine yeni hayaller icat ettiler. Egemenlik, soydaşlık, kalan yetki, partenojenez ve onları siyasi gökyüzünde, bizi de manevi yoksulluk içinde tutabileceğini hayal ettikleri başka şeyler. İki toplumun da siyasi liderleri görüş belirtiyorlar; Kıbrıslı Rumlar kiliselerin vaaz kürsülerinden ve Kıbrıslı Türkler parti topluluklarına. Tam olarak aynı şeyleri söylüyorlar. “Türk taleplerine boyun eğmeyeceğiz”. Sen okuyucu, “Türk” kelimesi yerine “Rum” koy, aleyhimizde oynanan oyunu, bizimle dalga geçtiklerini, yarını hayal etmemize engel olduklarını anlayacaksın. Çünkü yeni zaman Yarın’dır. Dünden sonra geçen her gün, sorunun bir asırlık varlığını tamamlamasını yakınlaştırıp, çözümünü uzaklaştırıyor.

Dünyadaki en eski sorunlar hangileridir? Filistin sorunu, Keşmir sorunu ve Kıbrıs sorunu. Sonra da Avrupai Kıbrıs’tan bahsediyoruz! Yeni yılın bölünmüş Kıbrıs’ta geçirdiğimiz son yıl olmasını dileyelim. Bizler, bizi ikiye ayıran dikenli teller olmadan  bu vatanın tümünü seviyoruz.  Siyasi liderlerimiz bizi bu hale getirdi, ancak biz bunu değiştirmek zorundayız. Bu yüzden ısrar  ve talep etmeliyiz! Çözüm şimdi! Yarın geç olacak.

REALIST gazzetesi 28 Ocak 2014,