Για την ταυτότητα της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς - εμπειρίες και προβληματισμοί
Κυριάκος Τζιαμπάζης
Εισαγωγή
Κεφάλαιο 1. Προβληματισμοί για την κυπριακή Αριστερά
1. Θεωρητική προσέγγιση της έννοιας "Αριστερά".
2. Η ταυτότητα του ΑΚΕΛ μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού".
3. Η αποτυχία του ΑΚΕΛ στη διαχείρηση της εξουσίας.
4. Μπορεί το |ΑΚΕΛ να μετεξελιχθεί;
5. Κατασκευάζοντας τη νέα ταυτότητα της Αριστεράς.
Μιχάλης Παπαπέτρου
Κεφάλαιο 2. Το όραμα της Αριστεράς στον 21ο αιώνα.
1. Η εμπειρία του ΑΔΗΣΟΚ
2. Το κυπριακό έγκλημα
3. Το παρελθόν, το παράν και το μέλλον της Αριστεράς.
Τάκης Χατζηδημητρίου
Κεφάλαιο 3. ΕΔΕΚ: η άλλη Αριστερά. Από που ξεκίνησε και που κατέληξε.
1. Η απαρχή
2. Η ίδρυση πολιτικών κομμάτων. Η ΕΔΕΚ
3. Η δεύτερη ανάπλαση του πολιτικού σκηνικού. Το ΔΗΚΟ.
4. Η κατάρρευση του συστήματος.
Κωνσταντίνος Τζιαμπάζης
Παγκοσμιοποίηση και νεοφιλελευθερισμός.
- Εισαγωγή στην ιστορία, τη θεωρία και την πράξη.
Επίλογος
3 σχόλια:
«Για την ταυτότητα της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς- εμπειρίες και προβληματισμοί»
Το βιβλίο «Για την ταυτότητα της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς – εμπειρίες και προβληματισμοί» είναι ένα πρωτότυπο βιβλίο, το μοναδικό στο είδος του για τα δεδομένα της Ελληνοκυπριακής κοινωνίας. Είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται να μελετηθεί η κυπριακή Αριστερά εκ των έσω, οι αδυναμίες και τα εσωκομματικά της προβλήματα. Οι συγγραφείς γνώστες της κυπριακής Αριστεράς αφού την έζησαν, εκτιμούν τη μέχρι τώρα πορεία της και προσπαθούν να ερμηνεύσουν τους λόγους που την οδήγησαν στην απαξίωση από ένα μεγάλο μέρος των οπαδών της. Για πρώτη ίσως φορά αντιμετωπίζει το ΑΚΕΛ τέτοια κρίση, ιδεολογική πολιτική και οργανωτική.
Το βιβλίο που είναι συλλογική εργασία εκδίδεται με επιμέλεια του Δρ. Κυριάκου Τζιαμπάζη, περιέχει τέσσερα κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο «Προβληματισμοί για την Ελληνοκυπριακή Αριστερά» ο κ. Κ. Τζιαμπάζης αναλύει θεωρητικές πλευρές της έννοιας «Αριστερά» και προβληματίζεται για τη νέα ταυτότητα της κυπριακής Αριστεράς σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Εισηγείται την επεξεργασία ενός νέου «Κοινωνικού συμβολαίου» μέσα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Στο δεύτερο κεφάλαιο « Το όραμα της Αριστεράς στον 21ο αιώνα» ο Μιχάλης Παπαπέτρου πρώην ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ και πρώην Πρόεδρος του ΑΔΗΣΟΚ αναλύει τις εμπειρίες του από τις προσπάθειες ίδρυσης του ΑΔΗΣΟΚ και καταλήγει με το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς στις σύγχρονες συνθήκες. Το τρίτο κεφάλαιο «ΕΔΕΚ: η άλλη Αριστερά. Από πού ξεκίνησε και που κατέληξε» γράφει ο Τάκης Χατζηδημητρίου, ο οποίος αναλύει την πορεία της ΕΔΕΚ από τη μέρα της ίδρυσης της μέχρι σήμερα και την κατάληξη της σε συμβιβασμό με τον εθνικισμό. Το τέταρτο κεφάλαιο «Παγκοσμιοποίηση και νεοφιλελευθερισμός, εισαγωγή στην ιστορία, τη θεωρία και την πράξη» γράφει ο Κωνσταντίνος Τζιαμπάζης, όπου περιγράφει σε συντομία τις νέες έννοιες και την πολιτική τους οικονομική και άλλη στις σύγχρονες συνθήκες που ζει σήμερα η ανθρωπότητα.
Στον επίλογο του βιβλίου σημειώνεται ότι η ταυτότητα της Αριστεράς δεν ορίζεται μια και έξω ούτε και ενσαρκώνεται σε σταθερά υποκείμενα. Κάθε εποχή δίνει τα δικά της στοιχεία που οικοδομούν και νοηματοδοτούν το περιεχόμενο της. Σημειώνεται ότι η κυπριακή Αριστερά κάθε φορά που καλείται να δώσει προτάσεις για ξεπέρασμα των κρίσεων παθαίνει «φαρυγγίτιδα», προτρέχοντας σε Κεϋνσανικές φόρμουλες επίλυσης τους. Οι συγγραφείς εισηγούνται τη δημιουργία μιας νέας Αριστεράς χωρίς τα βαρίδια της ιστορίας των σημερινών κομμάτων και απαλλαγμένης από τα μαρξιστικο-λενινιστικά δόγματα, αλλά στηριγμένης στις αξίες του Διαφωτισμού και του Ουμανισμού, «αξίες που διαμορφώθηκαν στον Ευρωπαϊκό χώρο και αποτελούν τη ζύμη των σύγχρονων αξιών, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις άλλες ανεπτυγμένες πολιτικά χώρες».
Είναι ένα βιβλίο που περιέχει σημαντικά στοιχεία από την ιστορία του ΑΚΕΛ και της ΕΔΕΚ, άγνωστα σε πολλούς ερευνητές και μελετητές της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς. Το βιβλίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Εν τύποις» και πωλείται σε όλα τα βιβλιοπωλεία σ’ όλες τις πόλεις.
Εφημερ. ΠΟΛΙΤΗΣ ημ. 8/1/2014
Σε επιμέλεια Κυριάκου Τζιαμπάζη, το φιλοσοφικό και ιδεολογικό αυτό δοκίμιο, που βεβαίως θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και αλλιώς, διαπερνά τη ραχοκοκαλιά του Κινήματος της Αριστεράς στην Κύπρο και, παράλληλα, προεκτείνεται και εκτός Κύπρου, με τέσσερα συγκροτημένα, έξοχα διατυπωμένα και ντοκουμενταρισμένα κείμενα που υπογράφουν ο ίδιος ο Κυριάκος Τζιαμπάζης, ο Μιχάλης Παπαπέτρου, ο Τάκης Χατζηδημητρίου και ο Κωνσταντίνος Τζιαμπάζης.
Παρά το γεγονός ότι τα κείμενα είναι αμιγώς πολιτικά, διαβάζονται εύκολα, γρήγορα και αφήνουν, σε πολλά σημεία, την επίγευση μιας αδιόρατης έστω λογοτεχνίας. Ο Κυριάκος Τζιαμπάζης αναφέρονται πρωτίστως, στο ΑΚΕΛ, έχοντας τις πλάτες τους βαρύ φορτίο προσωπικών εμπειριών, ενώ ο Τάκης Χατζηδημητρίου, του οποίου η διαφοροποίηση από την ΕΔΕΚ τα τελευταία χρόνια αποτελεί, κατά την άποψη μου, ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα φαινόμενα της κομματικής μας ζωής, καταγράφει, με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα και ιστορικές αποδείξεις, την πολυδαίδαλη διαδρομή ενός κόμματος που ένοιωθε, και νοιώθει, ακόμα την ασφυκτική ανάσα του ΑΚΕΛ, καθώς αμφότερα αλιεύουν ψήφους από την ίδια ή από παραπλήσια δεξαμενή.
Υπάρχει λοιπόν Αριστερά στην Κύπρο; Και πως θα μπορούσε να προσδιοριστεί, σε καιρούς που δεν προλαβαίνουμε να μετράμε απομυθοποιήσεις; Και μέχρι ποιού βαθμού νομιμοποιείται, τουλάχιστον δεοντολογικά το ΑΚΕΛ να επικαλείται την Αριστερά, ιδίως μετά από την, κατά γενική ομολογία, αποτυχημένη διακυβέρνηση Χριστόφια; Μήπως, τελικά, η Αριστερά, αναλαμβάνοντας την εξουσία σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς, χάνει κάθε έρεισμά της; Και πως μπορεί να θεωρείται Αριστερά, μια παράταξη που ειδικά το 2004 έμεινε ουραγός, αντί να σπρώξει μπροστά το λαό;
Τονίζω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι δεν ασπάζομαι όλα όσα περιλαμβάνονται στο βιβλιάριο. Αλλά το θέμα δεν είναι τι ασπάζομαι και τι όχι. Το θέμα είναι ότι ο Κυριάκος Τζιαμπάζης ανοίγει ένα φάκελο που αφορά όλους. Όπου και να ανήκουμε, ό,τι και να ψηφίζουμε, όποιον και να εμπιστευτήκαμε στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις. Εγώ, πάντως, εδώ και καιρό, θεωρώ, δίχως να σημαίνει πως είμαι σωστός, ότι η Αριστερά δεν είναι ούτε κομματική, ούτε ιδεολογική, ούτε φιλοσοφική έννοια. Είναι έννοια ηθική και μόνο αν ιδωθεί ως τέτοια, μπορεί να έχει μέλλον μια καινούργια, όπως την οραματίζεται ο επιμελητής της έκδοσης και οι άλλοι συνεργάτες του, Αριστερά. Εξάλλου, είναι εύκολο, σχεδόν παιδικά εύκολο, να παριστάνεις τον Αριστερό στην καρδιά του καπιταλισμού, και ευκολότερο να κολλάς ετικέτες στην Αγορά της Οικονομίας ενώ, ταυτόχρονα, εκμεταλλεύεσαι τα προνόμια που σου παραχωρεί.
Η ανάγνωση, λοιπόν, της έκδοσης αυτής αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για γενικότερο προβληματισμό. Τι, στην πραγματικότητα, χρειάζεται η Αριστερά; Επανακαθορισμό ή μήπως Καθορισμό;
Τέλος, οφείλω να ομολογήσω ότι οι πρώτοι που επιβάλλεται να διαβάσουν το «Για την ταυτότητα της Ελληνοκυπριακής Αριστεράς: εμπειρίες και προβληματισμοί» είναι οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ που, για να λέμε και το σωστό, παρά την κατάρρευση ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης και, συνεπώς του κομμουνισμού, όπως εφαρμοζόταν εκεί, διατηρεί τα υψηλά ποσοστά του για λόγους που περιγράφει πειστικότατα ο Κυριάκος Τζιαμπάζης. Επιμύθιο: Το να λες ότι είσαι Αριστερός απέχει πολύ από το να είσαι Αριστερός.
Εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ ημερ. 9/1/2014.
Δημοσίευση σχολίου