Η
Κύπρος διέρχεται την πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας της. Από της αποφάσεις
που θα λάβει η πολιτική ηγεσία θα εξαρτηθεί η επιβίωση της. Και τα βασικά
προβλήματα είναι δυο τα οποία θα πρέπει άμεσα να επιλυθούν. Το πρώτο είναι να
προχωρήσει η κυβέρνηση στην υπογραφή του μνημονίου με την Τρόικα και η στενή
συνεργασία μαζί της για να επανιδρυθεί το κράτος μας και να καθιερωθούν θεσμοί
που θα διέπουν μια υγιή οικονομία και οικονομική δραστηριότητα.
Δεν
θέλω να σταθώ στις φωνές που ακούονται για αποδέσμευση μας από το μνημόνιο και
συνεπακόλουθα από το ευρώ. Φωνές που προσπαθούν να ταυτίσουν το μνημόνιο με
«γερμανική κατοχή». Ξεχνούν να αναφερθούν στα εγκληματικά λάθη της ηγεσίας της
χώρας μας που μας οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση. Είναι οι δυνάμεις που πάντοτε
δακτυλοδείχνουν ένα εχθρό για να μπορούν να υπάρχουν οι ίδιες ως πολιτική
έκφραση, διαφορετικά χάνουν το παιχνίδι της παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή
της χώρας. Ναι, οι πρόνοιες του μνημονίου είναι σκληρές, αλλά δεν συνιστούν
«γερμανική κατοχή». Οι φωνές αυτές συνδέουν το μνημόνιο με την επιβολή λύσης
στο κυπριακό, γι’ αυτό και υποστηρίζουν ότι δεν θα πρέπει να προχωρήσει η
κυπριακή κυβέρνηση στην επίλυση του προβλήματος επειδή, όπως ισχυρίζονται θα
μας επιβληθούν απαράδεκτοι όροι. Χωρίς να το λένε, καλλιεργούν την ιδέα, ότι το
κυπριακό μπορεί να περιμένει και όποτε βρεθούμε σε οικονομική ευμάρεια να
προχωρήσουμε στη διευθέτηση του, με άλλα λόγια «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι».
Η
επίλυση του κυπριακού προβλήματος –που είναι το δεύτερο κυρίαρχο πρόβλημα- όχι
μόνο θα βοηθήσει την Κύπρο να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο το γρηγορότερο,
αλλά θα βοηθήσει να αποκατασταθεί η συνεργασία και θα εδραιωθεί η ειρήνη στην
περιοχή μας. Το κυπριακό ταλανίζει το λαό μας εδώ και πενήντα χρόνια, αλλά
δημιουργεί και προβλήματα στους λαούς της περιοχής μας. Οι χώρες που βρίσκονται
γεωγραφικά δίπλα μας όπως η Ελλάδα, η Τουρκία, το Ισραήλ και ο Λίβανος
εμποδίζονται να αναπτύξουν σχέσεις συνεργασίας και αλληλοκατανόησης. Η Ελλάδα,
παρ’ όλες τις προσπάθειες που καταβάλλουν από κοινού με την Τουρκία, βρίσκονται
ακόμα πολύ μακριά η μια από την άλλη εξαιτίας του κυπριακού. Οι σχέσεις
Τουρκίας-Ισραήλ άρχισαν να βελτιώνονται το τελευταίο διάστημα ύστερα από τη
μεσολάβηση των ΗΠΑ και φαίνεται ότι θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο. Όμως ας μη
ξεχνάμε, ότι η Κύπρος βρίσκεται στη μέση και θα αποτελέσει ένα εμπόδιο στην
ανάπτυξη τους, ιδιαίτερα τώρα με τον εντοπισμό υδρογονανθράκων στην περιοχή
μας. Για κάποιους είναι ο «ταραξίας» στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Γιατί
θα πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους να μας αποδώσουν τέτοιο τίτλο;
Θεωρώ,
ότι είναι η ώρα η κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη να αναθεωρήσει πολλές από τις
λεγόμενες «αρχές» που διαιώνιζαν το κυπριακό και να προσεγγίσει με διαφορετικό
προσανατολισμό όλα τα προβλήματα που πηγάζουν από την εκκρεμότητα του κυπριακού
προβλήματος. Πρέπει να αντιληφθούμε και ως κοινωνία, ότι πολλά έχουν αλλάξει
στον κόσμο και ότι και το ίδιο το πρόβλημα μας έχει αλλάξει χαρακτήρα, από τη
μέρα που ξεκίνησε ως τέτοιο να απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα. Ξεκινήσαμε
από την «ένωση και μόνον ένωση» και καταλήξαμε στην εγκαθίδρυση δικοινοτικής
ομοσπονδίας. Αυτό και μόνο λέει ή θα έπρεπε να λέει πολλά για μας του Κυπρίους.
Δυστυχώς είχαμε κλείσει τα μάτια, δεν παρακολουθούμε τις διεθνείς εξελίξεις,
μείναμε εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμό μας.
Η
κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι αναγκαίο να προχωρήσει με γοργά βήματα στην
διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. Όσο επείγει η επίλυση των οικονομικών
προβλημάτων, άλλο τόσο επείγει και η διευθέτηση του κυπριακού. Μ’ αυτό τον
τρόπο, δεν θα βοηθήσουμε μόνο τον εαυτό μας αλλά και τη γειτονιά μας. Θα
μπορούμε να συνεργαστούμε με την Τουρκία σε πολλούς τομείς, -σήμερα η Τουρκία
είναι μέλος της ομάδας των 20 πιο ισχυρών οικονομιών- θα βοηθήσουμε στην
ομαλοποίηση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, θα μπορεί να αναπτυχθεί στην
ανατολική Μεσόγειο μια συνεργασία στην συνεκμετάλλευση εκεί που υπάρχουν
αμφισβητούμενες περιοχές και στη διάθεση των υδρογονανθράκων. Αυτό θα αποβεί
προς όφελος όλων των λαών της περιοχής, θα φυσήσει ένας άλλος αέρας και η
Κύπρος θα βρεθεί στο κέντρο αυτής της συνεργασίας με όλα τα οικονομικά και
πολιτικά οφέλη.
Η
νέα κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο της άμεσης σύστασης της
επιτροπής τεχνοκρατών και του εκπροσώπου της που θα προετοιμάσει το έδαφος για
την έναρξη των συνομιλιών. Ας μη περιμένουμε όπως συνήθως έπρατταν οι
προηγούμενες κυβερνήσεις που ανάμεναν την εκδήλωση πρωτοβουλιών και εμείς
ζητούσαμε αναβολή για να προετοιμαστούμε, φθάνοντας πάντοτε τελευταίοι
ασθμαίνοντας και ως συνήθως απροετοίμαστοι. Ταυτόχρονα όμως είναι αναγκαίο η
κυβέρνηση να προετοιμάσει και την κοινωνία των πολιτών, που την έχουν
φαρμακέψει με τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Είναι και αυτό ανάμεσα στα άμεσα
καθήκοντα, διαφορετικά, θα φτάσουμε στην αντίθετη κατάσταση από το 2004, όπου η
κυβέρνηση θα υπογράψει τη ρύθμιση του προβλήματος αλλά η ελληνοκυπριακή
κοινωνία θα την απορρίψει. Τώρα είναι η ώρα να ρυθμιστούν όλα τα προβλήματα
γιατί είναι διαλεκτικά δεμένα μεταξύ τους. Μόνο έτσι η Κύπρος θα μετατραπεί από
εμπόδιο που είναι μέχρι σήμερα, σε γέφυρα ειρήνης και συνεργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου