Ο πρόεδρος, η ηγεσία του ΑΚΕΛ και οι άλλες δυνάμεις που απορρίπτουν χρονοδιαγράμματα και διαιτησία, αλλά επιμένουν στα αυστηρά πλαίσια μιας χωρίς παρεμβάσεις παροχής καλών υπηρεσιών εκ μέρους του ειδικού αντιπροσώπου του γ.γ. του ΟΗΕ «χαριεντίζονται», επειδή κατά την άποψη τους δεν περιέχονται τέτοια στοιχεία στην ανακοίνωση του γ.γ. που έγινε μετά τη τριμερή διάσκεψη στο Green Tree. Επίσης προβάλλουν ως μεγάλη επιτυχία τις θέσεις της Ρωσίας, της Κίνας και της Γαλλίας, με τις οποίες υποστηρίζουν τα «όχι» του Προέδρου. Για χάριν συζήτησης, θα συμφωνήσω μαζί τους, ότι δεν περιλαμβάνονται και δεν υπονοούνται στη δήλωση του γ.γ. Ο πρόεδρος και το ΑΚΕΛ, όπως και οι ηγεσίες του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του ΕΥΡΩΚΟ, ανεξάρτητα ότι διαφωνούν σε επιμέρους ζητήματα, αποδέχονται ότι τα «όχι» έχουν βασικά επικυρωθεί από το αποτέλεσμα της συνάντησης. Και το ερώτημα που προβάλλεται είναι: Αυτή η πολιτική μπορεί να αποτελέσει διαχρονική τοποθέτηση που θα επαληθεύεται συνεχώς ή σύντομα θα μετατραπεί σε μπούμεραγκ;
Η ηδονή που απολαμβάνουν ο πρόεδρος και τα κόμματα που τον στηρίζουν κατά την άποψη μου είναι προσωρινή και δεν μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής. Διαγράφεται από την επιμονή στα «όχι» μια εκρηκτική κατάσταση, η οποία, οδηγεί σε μια διαλυτική πορεία για το μέλλον της χώρας μας. Δεν είναι δυνατόν να ισχύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν τα «όχι» για τα οποία καυχιέται ο κ. Χριστόφιας είναι τα κύρια μέσα επίλυσης διαφορών, τα οποία χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα για την επίλυση διαφορών. Το άρθρο 33 του καταστατικού του Διεθνούς Οργανισμού προνοεί, ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη θα πρέπει να «επιζητούν πρωτίστως την λύσιν της διαφοράς δια διαπραγματεύσεων, ερεύνης, μεσολαβήσεως, συνδιαλλαγής, διαιτησίας, εις τοπικάς οργανώσεις ή διευθετήσεις ή άλλων ειρηνικών μέτρων της εκλογής των». Η ελληνοκυπριακή ηγεσία σύσσωμη με απόφαση του αυτοαποκαλούμενου «εθνικού συμβουλίου» απέρριψε όλα αυτά τα μέσα και επιμένει συνομιλίες με βάση τα «όχι» και οι οποίες διεξάγονται για 48 χρόνια χωρίς να δώσουν ένα απτό αποτέλεσμα.
Σύντομα, θα εξεταστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας ο ρόλος των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ που σταθμεύουν στην Κύπρο και θα τεθεί το ερώτημα, αν πράγματι ο ΟΗΕ θα πρέπει να συντηρεί μια δύναμη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν οι δυο κοινότητες δεν δείχνουν κανένα σημάδι πολιτικής θέλησης για ρύθμιση του εσωτερικού τους προβλήματος, αλλά αντίθετα απορρίπτουν οιαδήποτε προσπάθεια εξωγενών παραγόντων να τις βοηθήσουν με ιδέες και προτάσεις. Στο τέλος Μαρτίου θα ζήσουμε ένα πολιτικό θρίλερ, επειδή θεωρώ, ότι η Βρετανία και οι ΗΠΑ θα θέσουν το θέμα της σύγκλιση διευρυμένων συνομιλιών, όταν θα εξετάζεται το ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας για ανανέωση της UNFICYP. Αν οι ΗΠΑ και η Βρετανία επιμένουν να μην ανανεωθεί η παράταση παραμονής της UNFICYP, δεν θα υπάρχει απόφαση ανανέωσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ανεξάρτητα το τι θα υποστηρίξουν τα άλλα μέλη του, άρα θα αποσυρθεί από την Κύπρο. Αν έτσι εξελιχθούν τα πολιτικά γεγονότα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα βρεθεί σε πολύ δύσκολες συνθήκες, ως αποτέλεσμα των «όχι» και θα τεθούν επί τάπητος πολλά και σοβαρά ερωτήματα: α) ποια δύναμη θα εποπτεύει της νεκρής ζώνης; Αυτό θα είναι το πρώτο πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, β) δεν αποκλείεται τα τουρκικά στρατεύματα να κινηθούν για να καλύψουν αυτό το χώρο, που σήμερα βρίσκεται στην ευθύνη των Ηνωμένων Εθνών και τα οποία έχουν την υποχρέωση να την παραδώσουν στην Κυπριακή Δημοκρατία με τη ρύθμιση του προβλήματος, γ) αν προχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα στην κατάληψη της νεκρής ζώνης, ποια θα είναι η αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Κίνας σ’ αυτό το γεγονός; δ) Θα διακινδυνεύσει η Ρωσία τα 75 δις δολ. των εμπορικών συναλλαγών με την Τουρκία και να παρέμβει αποφασιστικά για να ανατρέψει αυτή την ενέργεια της Τουρκίας ή απλώς θα επιμένει στην έγκριση κάποιου καταδικαστικού ψηφίσματος από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μαζί με τη Γαλλία και την Κίνα; ε) ποιο θα είναι το πρακτικό αντίκρισμα τέτοιου ψηφίσματος; Θα ρυθμίσει το πρόβλημα σύμφωνα με τις τοποθετήσεις και τις αντιλήψεις της ελληνοκυπριακής ηγεσίας; Έχουμε συλλέξει τόσα πολλά ψηφίσματα, αλλά δυστυχώς το κυπριακό δεν βρήκε τη λύση του. Θα μπούμε ξανά ως Κυπριακή Δημοκρατία σ’ ένα νέο κυκεώνα ψηφισμάτων που είναι δυνατόν να μας ικανοποιούν ως ελληνοκύπριους, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος θα υποφέρει χωρίς να βρει τη λύτρωσή της.
Δεν αναφέρομαι σε άλλα ζητήματα, που θα σχετιστούν με το γεγονός της μη ανανέωσης της UNFICYP. Υπάρχει σωρεία ζητημάτων που θα εγερθούν και φτάνουν σε βάθος μέχρι την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Δεν προβάλλεται ο φόβος, ως στοιχείο για να υποκύψει η Κυπριακή Δημοκρατία σε εξωτερικές πιέσεις, αλλά αυτά θα είναι το αποτέλεσμα των διαχειριστικών ενεργειών και των πολιτικών αποφάσεων του Προέδρου. Τα «όχι» που με τόση περηφάνια πρόφερε ο Πρόεδρος θα οδηγήσουν σε συνθήκες που ο ίδιος δεν θα είναι σε θέση να διαχειριστεί, επειδή θα απειλούν όχι μόνο το status quo που υπήρχε μέχρι σήμερα στη Κύπρο, αλλά και την ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν αναφέρομαι στον εθνικισμό ο οποίος θα κτυπήσει «κόκκινο» και στις δυο κοινότητες, όπως την περίοδο του 1963-1974. Στις νέες συνθήκες, μπροστά στα μάτια μας θα βλέπουμε το «ψευδο-κράτος» να μετασχηματίζεται σε κράτος δίπλα από την Κυπριακή Δημοκρατία και η ελληνοκυπριακή ηγεσία θα είναι ανήμπορη να αντιδράσει αποτελεσματικά. Κι’ αυτό θα ‘ναι το πρώτο βήμα.Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 1/2/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου