3 Δεκ 2010

ΑΚΕΛ: Λύση… λύση… με ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ, αλλά χωρίς τον ΔΗΣΥ…

Δεν επιθυμώ να αμφισβητήσω την πρόθεση του ΓΓ του ΑΚΕΛ κ. Α. Κυπριανού ότι επιθυμεί τη λύση. Διάβασα με προσοχή την εισαγωγική αλλά και την τελική του ομιλία στο συνέδριο του κόμματός τους. Απευθυνόμενος στους συνέδρους τους υπογράμμιζε τη θέληση για λύση, αλλά από την άλλη τους έλεγε, ότι θα βρεθούν στο ίδιο χαράκωμα με την ΕΔΕΚ. Δεν αναφέρομαι στο ΔΗΚΟ επειδή είναι με το μισό πόδι στο ίδιο χαράκωμα και στην κυβέρνηση. Αυτό που προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι πως θα οδηγηθούν στη μέθεξη των θέσεων της ΕΔΕΚ με εκείνες του ΑΚΕΛ όσον αφορά την επίλυση του προβλήματος και πως θα βρεθούν στο ίδιο χαράκωμα. Δεν άκουσα κάποιο σύνεδρο να υποβάλει αυτή την άποψη προς το συνέδριο και το ΓΓ του ΑΚΕΛ, έτσι που να επεξηγηθεί αυτό το σκοτεινό σημείο. Αναφέρομαι σε σκοτεινό σημείο, επειδή δεν έχει διευκρινιστεί πάνω σε ποια βάση θα βρεθούν στο ίδιο χαράκωμα. Ποιος τελικά θα ρυμουλκήσει ή θα ρυμουλκηθεί. Η ΕΔΕΚ συμμετείχε στο συνασπισμό και στην κυβέρνηση και διαχώρισε τη θέση της επειδή διαφώνησε στις βασικές αρχές της πολιτικής που ακολουθεί ο κ. Δ. Χριστόφιας. Άρα, η επιστροφή της ΕΔΕΚ στο ίδιο χαράκωμα που τώρα βρίσκεται το ΑΚΕΛ θα πρέπει λογικά να αλλάξει την πολιτική του το ΑΚΕΛ, διαφορετικά παραμένει χωρίς νόημα η φυγή της ΕΔΕΚ από την εξουσία. Εδώ λοιπόν θα πρέπει να επεξηγηθεί στην κοινωνία πως θα φτάσουν στο ίδιο χαράκωμα. Το κομματικό σύνολο είναι θέμα που αφορά αυτό το ίδιο και την ηγεσία του κόμματος του. Από την άλλη, η κοινωνία είναι αυτή που ενδιαφέρεται για το όραμα και το πώς θα φτάσει ο πρόεδρος που το διαχειρίζεται και ο οποίος θα πρέπει να εμπνεύσει την κοινωνία προς αυτή την κατεύθυνση. Αν το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ βρεθούν στο ίδιο χαράκωμα και σ’ αυτό βρίσκονται και οι δυνάμεις του ΔΗΚΟ τότε αυτό το χαράκωμα μετατρέπεται σε «μετερίζι» (κάστρο) όπως έλεγε κάποτε ο Β. Λυσσαρίδης.
Αυτό το χαράκωμα δεν αφορά την ενότητα των πολιτικών δυνάμεων, έτσι όπως την προσδιορίζει ο κ. Α. Κυπριανού. Το αποκαλούμενο «Εθνικό Συμβούλιο» δεν αποτελεί χώρο ενότητας, ως πρωτοβάθμιο σώμα και το «χαράκωμα» του κ. Κυπριανού ως δευτεροβάθμιο όργανο, επειδή σε τελευταία ανάλυση, οι αποφάσεις του ο πρώτου θα προκαθορίζονται από το «χαράκωμα». Η ενότητα δεν θα επιτευχθεί με τη χάραξη συνόρων και γραμμών, αλλά με τις κοινές θέσεις, όπως γενικά έχουν προσδιοριστεί, με την αποδοχή της ομοσπονδιακής διάρθρωσης του κυπριακού κράτους σε μια δικοινοτική και διζωνική ομοσπονδία. Ηλίου φαεινότερον, ότι αυτή η θέση δεν οδηγεί στο ίδιο «χαράκωμα» την ΕΔΕΚ, το ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ, αλλά το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ. Όμως ο κ. Κυπριανού έχει δηλώσει ουκ ολίγες φορές, ότι το ΑΚΕΛ το χωρίζει άβυσσος από την ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Αυτή η τεχνική καθόλα διαχωριστική γραμμή τίθεται για να επιβεβαιωθεί το ίδιο «χαράκωμα», επειδή τοποθετούνται οι τρεις δυνάμεις από τη μια και η τέταρτη από την άλλη πλευρά της αβύσσου. Το «χαράκωμα» λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγέννηση της συμμαχίας που υπήρχε επί Τ. Παπαδόπουλου και καθοδηγητικός φάρος η πολιτική που ακολουθήθηκε εκείνη την περίοδο.
Δυνατόν κάποιος να ισχυρισθεί, ότι αυτό είναι υπερβολή και φαντασιολογία. Η πραγματικότητα όμως είναι εκεί, ο ΔΗΣΥ είναι εκείνος που έχει τις πιο πλησιέστερες προς το ΑΚΕΛ θέσεις όσον αφορά την επίλυση του προβλήματος. Αυτό που βλέπει η κοινωνία δεν το βλέπει ή δεν θέλει να το βλέπει η ηγεσία του ΑΚΕΛ, γι’ αυτό και η πορεία του προβλήματος μας οδεύει από το κακό στο χειρότερο, προς δόξαν του κοινού «χαρακώματος».

Κυριάκος Τζιαμπάζης
Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 02/12/2010

----------------------------------------------------------------------
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στην τουρκική γλώσσα από την τ/κ ηλεκτρονική εφημερίδα BUGUN KIBRIS στις 31/12/2010.
“AKEL: DİSİ ile değil de, EDEK ve DİKO ile çözüm…çözüm…”

4 σχόλια:

Τάκης Μιχαήλ 1ο είπε...

Αγαπητοί κύριοι και αγαπητοί φίλοι,
Θα ξεκινήσουμε με μια πρόταση, και μετά θα καταθέσουμε την άποψη μας. Βασιστήκαμε στα λόγια του Κούλογλου, όταν προσπαθούσαμε να καθαρίσουμε τον αέρα που μόλυνε την Ατμόσφαιρα την Περιρρέουσα, ο Τάσος, ο Χριστόφιας, ο Κατσουρίδης, η Γκιούρωφ: «Πρώτη φορά βλέπω τόσους πολλούς προδότες μαζεμένους σε μια αίθουσα», είχε πει ο Κούλογλου, όταν μαζευτήκαμε για ομαδικό εμβολιασμό. Τόσοι, λοιπόν και περισσότεροι προδότες, να μαζευτούν ξανά, όλοι μαζί, να ακουστεί αυτή τη φορά η φράση «πρώτη φορά βλέπω τόσους πολλούς προδότες να γεμίζουν ένα στάδιο», και να στείλουν αυτή τη φορά το μήνυμα τους στον Χριστόφια: «Εμείς, της λύσης, είμαστε εδώ, εσύ που είσαι, που το πας;»
Διαβάζουμε το άρθρο του φ. Κυριάκου Τζιαμπάζη: ΑΚΕΛ Λύση... λύση... με ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ, αλλά χωρίς τον ΔΗΣΥ (ΠΟΛΙΤΗΣ 02/12/2010). Η αντίδραση μας; «Ατε πάλε ο φ. ο Τζιαμπάζης υποφέρει...». Η ίδια αντίδραση όταν διαβάζουμε κρητικές, από την Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών ή μεμονωμένα ένα άρθρο από τον κ. Χρυσόστομο Περικλέους, και μια συνέντευξη σε πέντε μέρες από τον Τάκη Χατζηδημητρίου ή μια θέση από τον κ. Γιάννο Κ. Ιωάννου, και μετά από τον κ. Τάκη Κονή, τον Λεμονάρη, τον Παπαπέτρου, και άλλους που απελπισμένα αγωνιούν για την τύχη της Κύπρου, και εμείς μαζί τους. Μα, δεν τα λένε καλά; Πολύ, πάρα πολύ καλά τα λένε. Τι να τα κάνεις όμως όταν δεν βλέπεις καμιά αντίδραση από αυτόν που υποτίθεται θα έπρεπε να συλλάβει τα μηνύματα, κατά το κοινώς λεγόμενο «εν φακκά πενιάν». Και τότε σκέφτεσαι: Μήπως αυτές οι μεμονωμένες κρητικές και αντιδράσεις δεν είναι αρκετές; Μήπως θα έπρεπε μια δυναμική συλλογική παρέμβαση, να βοηθούσε να φέρει το νου του, ο πρόεδρος και διαπραγματευτής της τύχης μας;
Από όσα βλέπουμε, οι μεμονωμένες κραυγές αγωνίας, δεν λαμβάνονται υπόψη.
Υπόψη λαμβάνεται ο Καρογιάν, και ήταν παράληψη να μην παρακάθεται στο προεδρείο του τελευταίου συνεδρίου. Υπόψη λαμβάνεται ο Ομήρου, η καρέκλα του οποίου στο προεδρείο έμεινε κενή να τον περιμένει μετά τις κλαψουρίζουσες παρακλήσεις του γ.γ να βρεθούν ξανά στο ίδιο χαράκωμα. Μα, αλήθεια, πότε διαχώρισαν τα χαρακώματα τους τα τελευταία είκοσι χρόνια. Να τι μας είπε ο κ. ’ντρος Κυπριανού: «Το ΑΚΕΛ δεν έκανε καμιά στροφή και συνεχίζει στην ίδια γραμμή που είχε καθορίσει το 1990» (Ούτε το έπος το 21 να ήταν αυτό το 1990. Αναφέρεται σαν ο μεγάλος άθλος του ’ντρου και λοιπών). Ποια είναι τα χαρακώματα σήμερα. Λίγο πριν το 1990 η ΕΔΕΚ εκδίωξε καθυβρίζοντας ομάδα στελεχών της. Το 1990, το ίδιο έκανε και το ΑΚΕΛ. Και έχουμε σήμερα, χωρίς καμιά στροφή από τότε, όλους τους εκδιωχθέντες να είναι μαζί σε μια οργάνωση, στο ίδιο χαράκωμα, να είναι οι μόνοι που, και αυτοί χωρίς καμιά στροφή, επιδιώκουν και αγωνίζονται για τη λύση-επανένωση, και από την άλλη τους διώχτες τους, και αυτοί χωρίς καμιά στροφή, μαζί στο ίδιο χαράκωμα, οι μεν με κάποια πολιτική εντιμότητα να απορρίπτουν μεγαλόφωνα την λύση, οι δε με ελιγμούς και μισόλογα, ουσιαστικά να την απορρίπτουν και/ή να την απομακρύνουν όσο τους είναι κομματικά πιο χρήσιμο.
Υπόψη λαμβάνεται η νέα Κ.Ε. Αναλύστε. Η τεράστια πλειοψηφία να είναι έμμισθοι υπάλληλοι του κόμματος και άνθρωποι του κ. Χριστόφια.
Υπόψη λαμβάνεται ο νέος καθοδηγητής μας, και P.R του προεδρικού κ. Χριστάκης Χριστοφίδης (βοήθεια μας).Ένας νέος ηγέτης, προεδρικός σύμβουλος, με μεγαλύτερη αποδοχή από τον Ευρωβουλευτή κ. Τάκη Χατζηγεωργίου και τον κ. Ανδρέα Χρίστου Δήμαρχο Λεμεσού, πρώην υπουργό και μέλος του Π.Γ της απελθούσας επιτροπής.
Η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, και ατομικά πολλοί άλλοι, ασκούν κρητική.
Όπως και σε όλες τις κρητικές, η απάντηση που δίδεται από τον πρόεδρο είναι μια: «Με εξέλεξε ο λαός» κοινώς, «κοπέλια, επατήσετε την», ή κατά τη γλώσσα του λιμανιού «μπίπ...»
(συνέχεια στο σχόλιο 2)

Τάκης Μιχαήλ 2ο είπε...

Το κριτήριο «πρότερος πολιτικός βίος Χριστόφια», ήταν πολύ ξεκάθαρο μπροστά σε όλους. Μια κάποια δικαιολογία για να ψηφιστεί ήταν ότι, έπρεπε πάση θυσία να φύγει από το πιλοτήριο ο εκφραστής της Δουντικής πολιτικής
Σήμερα, όχι μόνο, βάση πρότερου πολιτικού βίου, αλλά και του πολιτικού βίου των τελευταίων τριών χρόνων, ο τότε συγκυβερνήτης, αποδεικνύεται το ίδιο επικίνδυνος από τον τότε κυβερνήτη. «Δεν έκανε καμιά στροφή και συνεχίζει στην ίδια γραμμή που είχε καθορίσει το 1990»
Το δόγμα Δούντα «αφήστε τον χρόνο να κυλά», εφαρμόστηκε άτσαλα από τον Τάσο, εφαρμόζεται πλήρως και εντέχνως από τον κ. Χριστόφια.
Δυστυχώς, οι ξένοι τον πήρανε χαμπάρι τον πρόεδρο μας. Οι μαλαγανιές δεν είναι ευρωπαϊκή πρακτική, και το τραγικό, κατανόησαν το πολιτικό και διαπραγματευτικό επίπεδο του. Από τη μια με καθημερινές εμφανίσεις στα ΜΜΕ του ασκείται κρητική από τους εκφραστές της «παράτασης του χρόνου» Ανδρέα Αγγελίδη (ΔΗΚΟ), Αιμιλιανίδη, Χρ. Τριανταφυλλίδη (ΔΗΣΥ) κ.α, Από την άλλη με άρθρα της Πρωτοβουλίας και άλλων νενέκων, του ασκείται κρητική από τους θιασώτες της επίσπευσης της λύσης. Δεν χρειάζεται πολιτική διορατικότητα για να αντιληφθεί κανείς, μαζί και οι ξένοι, ότι ο κ. Χριστόφιας, πελαγοδρομεί μέσα στην αναποφασιστικότητα του, και σκεπάζει, νομίζει, την ανικανότητα του.
Πήγε στη Ν. Υόρκη να βουτήξει σε μια παγκόσμια δεξαμενή, να καταθέσει τις πολιτικές του θέσεις για λύση του προβλήματος μας, και αντί αυτού προτίμησε να μαντατέψει πολιτικούς και δημοσιογράφους ότι τον κτυπούν κάτω από τη μέση, για να αποδείξει ανά το παγκόσμιο «δεν με πτοούν τα κτυπήματα»
Πήγε στη Ευρώπη να βουτήξει σε μια ευρωπαϊκή δεξαμενή για να δηλώσει «στόχος ζωής η λύση του κυπριακού» και δήλωσε ότι είναι 50 χρόνια κομμουνιστής για να αποδείξει την διαφορετικότητα και μοναδικότητα του
Πήγε στη Βουλή των Ελλήνων, για να μαντατέψει τον παππού με το εγγονάκι, για να πει στους αδελφούς «η χούντα του παππού δεν θα περάσει». Την ώρα που η χούντα με την οποία συνεργάζεται, έκοβε βόλτες στις Φοινικούδες
Θα παει στη Γενεύη. Τι, άραγε να αναμένουμε. Ποια μαλεσία θα ακούσουμε αυτή τη φορά.

(συνέχεια στο σχόλιο 3)

Τάκης Μιχαήλ 3ο είπε...

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο ο ίδιος, είναι και ο εκπρόσωπος του. Για 3 μέρες μετά το τέλος της συνάντησης με τον Γ.Γ των Η.Ε, το σοβαρότερο που είχαμε να μάθουμε ήταν την Ελληνική γλώσσα και αν η συνάντηση τριών αποκαλείται τριμερής και των πέντε πενταμερής, και εάν ο Γενάρης και η Γενεύη είναι χρονοδιάγραμμα ή ορόσημο.
Από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ ζητείται από τον Χριστόφια να ξεκαθαρίσει τη θέση του, και την ξεκαθάρισε από το βήμα του ανωτάτου καθοδηγητικού σώματος. Με τον κ. ’ντρο Κυπριανού, να είναι σίγουρος ότι «με την ΕΔΕΚ θα βρεθούμε ξανά στο ίδιο χαράκωμα», (για να το ανοίξουν ακόμα πιο βαθιά, να θάψουν, μήπως, ακόμα πιο βαθιά την Κύπρο;) και με τον κ. Στέφανο Στεφάνου «Ο διάλογος με το ΔΗΚΟ βρίσκεται σε καλό δρόμο»
Το ερώτημα είναι: Ο διάλογος με τις δυνάμεις της απόρριψης, βρίσκεται σε καλό δρόμο (καλό για πια κατεύθυνση;), ο διάλογος με τις δυνάμεις της λύσης που ευρίσκεται; Υπάρχει διάλογος;
Τι διάλογος όμως μπορεί να υπάρξει, όταν ο πρόεδρος και οι συγκυβερνώντες μαζί με τους εν δυνάμει μετεριζιώτες, απορρίπτουν εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα, απορρίπτουν σύγκλιση διεθνούς και/ή πολυμερούς διάσκεψης, χρονοδιαγράμματα, κλπ, κλπ, όσα δηλαδή οι θιασώτες της λύσης ζητούν να εφαρμοστούν για να επισπευσθεί εκείνη η μέρα. Τι διάλογος μπορεί να διεξαχθεί μπροστά στο τεράστιο παράθυρο διαφυγής που άνοιξε ο Χριστόφιας «τίποτε δεν θεωρείται συμφωνημένο, αν δεν συμφωνηθούν όλα» (Θυμάστε τον Βάσο Γεωργίου που απέρριψε το σχέδιο των Η.Ε γιατί δεν ξεκαθάριζε το καθεστώς των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου;)
Λέμε λοιπόν.
Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, η μόνη μη κομματική φωνή που μπορεί να στείλει δυνατά πολιτικά μηνύματα της λύσης, να μαζέψει όλες τις ομάδες και «Πρωτοβουλίες» και όλη την «κοινωνία των ακομμάτιστων πολιτών» σε μια κοινή ανοικτή συγκέντρωση, να δώσουν το μήνυμα στον κ. Χριστόφια «μη μας συμπεριλαμβάνεις στις μαθηματικές σου πράξεις». «Το 2008, σου δώσαμε το χέρι, να βγεις από τον γκρεμό, δεν θα επιτρέψουμε να μας τραβίσεις και εμάς μέσα»
Αυτό θα πρέπει να γίνει πριν την Γενεύη.
Αν και πάλι δεν υπάρξει ανταπόκριση από τον Χριστόφια, που δεν θα υπάρξει, θα μείνει τουλάχιστο έστω και ένα πράσινο φύλλο πάνω στο καμένο δέντρο
Τάκης Μιχαήλ
99639452
tm@cytanet.com.cy

the Idiot Mouflon είπε...

Αγγουροσαλάτα ...

χωρίς αγγούρκα...

...του Ππίγκου!

***

Από τώρα δηλώνω ότι θα εγκαταλείψω την συνήθεια μου για Λευκό και Άκυρο στις επόμενες βουλευτικές.

Θέλω να πέσουν τα ποσοστά του ΑΚΕΛ χωρίς να επωφεληθούν ΔΗΣΥ, ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟκο, κλπ.

Προς το παρών υπάρχει η προοπτική του Κινήματος Κοινωνικής Οικολογίας (Άθως Αγαπητός και φίλοι). Για τους Λαρνακείς υπάρχει και η προοπτική... Φανιέρου.

Αλλά το σημαντικό είναι να ύπάρξει μία ξεχωριστή δυναμική σε κάθε επαρχία που να πετύχει ή να πλησιάσει τις 7500 - 8500 που χρειάζονται για μια έδρα.

Αλλιώς... θα κρύψουν την όποια δυσαρέσκεια των πραγματικών αριθμών πίσω από τα ποσοστά και τις έδρες.

Εγώ αποφάσισα.

Εσείς;

(Παρόμοιο σκεπτικό αναπτύσσω και στο τέλος της ακόλουθης ανάρτησης: http://hlithioagrino.blogspot.com/2010/11/blog-post_16.html )