Λ. Κακουλλή: ο έκτος Πρόεδρος – Από τον Πλουτή Σέρβα στο Δ. Χριστόφια

 Παρουσίαση βιβλίου

 Ο πολυγραφότατος Λουκάς Κακουλλής μας δίνει στους αναγνώστες του ακόμα ένα βιβλίο του. Ο Λουκάς Κακουλλής δεν είναι η πρώτη φορά που αναλύει τις πολιτικές των ταγών της Κύπρου. Γνωρίζει πώς να χειριστεί την πέννα του, όπως και τις φωτογραφίες που τοποθετεί στο βιβλίο του.

  

Όπως λέει και μια κινεζική ρήση «μια φωτογραφία – χίλιες λέξεις». Ο συγγραφέας δεν παραλείπει να παίζει και με τις φωτογραφίες. Στη σελίδα 6 του βιβλίου είναι τοποθετημένες τέσσερις πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές και μιλούν από μόνες τους ως προς την πολιτική συμπεριφορά του Δ. Χριστόφια. Η πρώτη φωτογραφία εμφανίζει τον Δ. Χριστόφια και στο τοίχο είναι εμφανής ένας πίνακας με τον Λένιν. Θα έλεγε κάποιος: «κατανοητό, κομμουνιστής είναι ο άνθρωπος και το δήλωσε πάρα πολλές φορές, ακόμα και στις ομιλίες του στην Ευρωπαϊκή Βουλή και στη Γενική συνέλευση του ΟΗΕ». Η δεύτερη φωτογραφία απεικονίζει το Δ. Χριστόφια να προσκυνά μια εικόνα σε κάποια εκκλησία που κρατά ένας παπάς. Είναι δικαίωμα του να είναι κομμουνιστής και θρήσκος. Βέβαια είναι μια νέα, ίσως, σύγχρονη κατηγορία κομμουνιστών, που εμφανίστηκε μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αν είναι θρήσκος δεν το δήλωσε ποτέ, ούτε και ο συγγραφέας το σχολιάζει. Αφήνει τους αναγνώστες να κρίνουν. Η τρίτη φωτογραφία απεικονίζει το Δ. Χριστόφια να φέρει στο πέτο του αυτοκόλλητο με τη φωτογραφία του Μακαρίου και η τέταρτη το Δ. Χριστόφια να χορεύει και ο Λ. Παπαφιλίππου να του χειροκροτεί. Αυτές οι φωτογραφίες που ο συγγραφέας δε σχολιάζει μπορούν να τοποθετηθούν τα λόγια του Λάζαρου Μαύρου που έγραψε στις 10/12/2004 στην εφημ. ΣΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο «Ο Χριστόφιας του έθνους»: «Αποδεικνύεται και πάλι το γαλανόλευκο των εθνικών υπηρεσιών Χριστόφια... Ανέβασε τον Τάσσο στην προεδρία... Απέκρουσε με το 80% των ΑΚΕΛιστών, το έκτρωμα Ανάν» σελ. 55. Αυτό ως ανάλυση των φωτογραφιών που δημοσίευσε ο Λουκάς στο βιβλίο του χωρίς σχόλια.

Το Δεύτερο μέρος του βιβλίου που είναι αφιερωμένο στο Δ. Χριστόφια αποτελείται από τα ακόλουθα επτά κεφάλαια: Ι.  Οι πρώτες διαπιστώσεις για τον Χριστόφια, ΙΙ Γνωρίζοντας τον Δημήτρη. ΙΙΙ Φιλοδοξίες, προσδοκίες, διαψεύσεις, IV Δημήτρης Χριστόφιας και σχέδιο Ανάν, V Καιροσκόπος ή αντιφατική προσωπικότητα; VI Ανιστόρητος, VII Χριστόφιας και Μαρί.

Ο Λ. Κακουλλής καταγράφει με λεπτομέρεια τη σταδιοδρομία του Δ. Χριστόφια από τις πρώτες μέρες που ανήλθε στην εξουσία. Καταγράφει τα γεγονότα και επιβεβαιώνει τη Εγελιανή ρήση, ότι «η ιστορία έχει μόνο και μόνο να συλλάβει ό,τι είναι, ό,τι ήταν, περιστατικά και πράξεις. Αληθεύει όσο περισσότερο εμμένει μόνο στο δεδομένο, αληθεύει όσο περισσότερο έχει έτσι ως σκοπό μόνο ότι συνέβη» (Hegel Φιλοσοφία της ιστορίας). Ο Λουκάς θα πρέπει να δούλεψε πάρα πολλές ώρες, μέρες και μήνες για συλλέξει το υλικό που καταχώρησε στο βιβλίο του. Δεν έχει γράψει τίποτε περισσότερο από αυτά που αληθεύουν, όπως τα έλεγε ο Δ. Χριστόφιας, το «δεν φακκώ πεννιάν, φτάννει να κερδίσουμε τις εκλογές» ή ότι θα έδινε έξη διαβατήρια στο Οτσαλάν, που αργότερα απέσυρε λέγοντας: «ίσως θα ήταν καλύτερα να μη γινόταν η ερώτηση» (ΠΟΛΙΤΗΣ 21/3/1999). Ο δημοσιογράφος φταίει που έκανε τέτοια ερώτηση!

Αναφερόμενος στο χαρακτήρα του Δ. Χριστόφια παραθέτει συγκεκριμένες δηλώσεις του, έτσι που ο αναγνώστης να προβεί στα δικά του συμπεράσματα, όπως: «Δεν είναι έλλειψη σεμνότητας κατά την άποψη μου, ότι ο Γ.Γ. του Κόμματος δεν χρειάζεται να κάμει αυτοκριτική» (ΧΑΡΑΥΓΗ 25/3/1990) ή τα εξής: «Θα ‘λεγα ότι ευτυχέστατες στιγμές αυτής της εφταετίας είναι ασφαλώς η λύτρωση του ΑΚΕΛ απ’εκείνες τις δυνάμεις που εσωτερικά βάλθηκαν να υποσκάψουν τα θεμέλια του κόμματος» (Αγών 17/11/1995). Ούτε η Κύπρος ούτε οτιδήποτε άλλο από την προσωπική του ζωή τον κάνει ευτυχισμένο, αλλά πάνω απ’ όλα το κόμμα. «Δεν φακκώ πεννιάν, φτάννει να κερδίσουμε τις εκλογές», έλεγε στη Βουλή και ‘μεις οι αφελέστατοι τον ανεβάσαμε στο θώκο της εξουσίας για να λυτρώσει την Κύπρο! Η συμπεριφορά προς τους πολιτικούς του αντιπάλους εξοργιστική. Έλεγε για τον Γλ. Κληρίδη, ότι «έφαν τα ψουμιά του...», για τον Ν. Αναστασιάδη «...Να μη σώσει...» και εννοούσε να γίνει πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ για ένα συνεργάτη του που διαφώνησε μαζί του το Γενάρη του 2010, τον κ. Ομήρου, έλεγε: «...το μυαλό του κ. Ομήρου έχει κονιορτοποιηθεί η βάση των συνομιλιών».

Στο «Αντί επιλόγου» ο συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά: «Στα δυο πρώτα χρόνια της προεδρίας του οι έρευνες της κοινής γνώμης έδειχναν αποδοχή πέραν του 80%. Στο τέλος έφυγε με ποσοστά αξιολόγησης που κυμαίνονταν γύρω στο 20%... Αποχώρησε σκυφτός και ανεπιθύμητος από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, περιλαμβανομένων και πολλών ΑΚΕΛικών... Με δεκάδες χιλιάδες ανέργους, αναρίθμητες επιχειρήσεις κλειστές, καταχρεωμένο το κράτος. Με τον απλό άνθρωπο σε απόγνωση και τον Πρόεδρο του να κλαίει επί των ερειπίων, φορτώνοντας τις ευθύνες –όπως και στο Μαρί- σε όλους τους άλλους...». Δεν έκλαιγε για τα ερείπια που δημιούργησε, αλλά γιατί δεν μπορούσε να είναι πρόεδρος για ακόμη μια πενταετία!

Το βιβλίο είναι αρκετά χρήσιμο για όλους όσους ενδιαφέρονται για την πολιτική ιστορία της χώρας μας, για φοιτητές ως πρωτογενές υλικό για μελέτες, αλλά και για τα μέλη του ΑΚΕΛ που μπορούν και θέλουν να αναστοχαστούν στα προβλήματα που δημιούργησε το ΑΚΕΛ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ στην Κύπρο και το λαό της.   

Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ  30/6/2013