Η απάντηση Χριστόφια στην επιστολή του γ.γ. του ΟΗΕ κ. Παν Κι Μουν είναι ένα «μάτσο» όχι. Τίποτα δεν αποδέχεται: ούτε διεθνή διάσκεψη, ούτε μεσολάβηση, ούτε χρονοδιαγράμματα, ούτε… ούτε… Με άλλα λόγια, τα μέσα που προβλέπει το καταστατικό του ΟΗΕ για επίλυση των διεθνών διαφορών, ο ηγέτης της Κυπριακής Δημοκρατίας τα απορρίπτει συλλήβδην. Βέβαια, στη διεθνή πολιτική οι ακροατές δεν ακούν τι απορρίπτεις αλλά τι προτείνεις. Ο κύπριος πολίτης διερωτάται: τότε πως θα λυθεί το κυπριακό; Και γιατί θα πάει στο Green Tree; Γιατί δε λέει κατευθείαν και χωρίς «ούτε», ότι τότε μόνο θα πάει στη Νέα Υόρκη, αν η Τουρκία που κρατά το κλειδί της λύσης –όπως συνηθίζει να λέει- του το παραδώσει αποδεχόμενη όλες του τις προτάσεις που είναι δίκαιες, στηρίζονται σε αρχές και εξυπηρετούν τα συμφέροντα και των δυο κοινοτήτων;(!!!) Το ΑΚΕΛ από την άλλη, παραμένει δέσμιο της πολιτικής του προέδρου, η οποία όχι μόνο δεν διαφωνεί με τους χειρισμούς του και τους λαθεμένους τακτικισμούς που αναπτύσσει στο κυπριακό, αλλά τον περασμένο Νοέμβριο απέρριψε την ευφάνταστη πρόταση του CTP για σύγκλιση συνεδρίας των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων της Κύπρου (CTP, UBP, ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ) για να εξετάσουν και να εισηγηθούν πρακτικούς τρόπους για να ξεφύγουν οι συνομιλίες από τη στασιμότητα. Η συμπεριφορά του κ. Χριστόφια έναντι του γ.γ. του ΟΗΕ είναι πλήρως αντιπαραγωγική για το κυπριακό πρόβλημα. Επειδή δεν επιθυμεί λύση του κυπριακού, ανεξάρτητα αν στα λόγια δεν την απορρίπτει, δεν έχει τίποτα να προτείνει, παρά μόνο επαναλαμβάνει τη φράση που συνήθως ακούμε από τα χείλη των εθνικιστών: «Δεν πρόκειται να δώσω γήν και ύδωρ». Γι’ αυτό και συμφωνούν μαζί του, όλες οι εθνικιστικές δυνάμεις και στο μόνο που διαφωνούν είναι για την παρουσία του στη Νέα Υόρκη.Τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από το τέλμα; Η πρόταση του γ.γ. του ΟΗΕ για τετραμερή θεωρώ ότι δίνει το κλειδί για να σπάσει το αδιέξοδο. Αν ο κ. Χριστόφιας εννοεί αυτό που δημόσια δηλώνει, ότι θέλει να αναπτύξει το όραμά του για την ενωμένη Κύπρο στον κ. Ερτογάν, δεν έχει παρά να δεχθεί την τετραμερή διάσκεψη υπό την αιγίδα του γ.γ. του ΟΗΕ. Εκεί όχι μόνο θα μιλήσει για το όραμά του, αλλά θα ακούσει το όραμα και της άλλης πλευράς. Η αλήθεια δεν είναι μόνο ελληνοκυπριακή ούτε μόνο τουρκοκυπριακή. Με άλλα λόγια εισηγούμαι να αλλάξει η διαδικασία που υποστηρίζει και η οποία οδήγησε σε αδιέξοδα και να προχωρήσει στην αποδοχή σύγκλισης διεθνούς διάσκεψης υπό την αιγίδα και την προεδρία του ΟΗΕ, να θέσει σε προτεραιότητα επίλυσης τις κύριες παραμέτρους του κυπριακού και επακόλουθο να είναι οι δικοινοτικές συνομιλίες.
Η πρόταση για διεθνή διάσκεψη ως διαδικασία επίλυσης του κυπριακού δεν είναι νέα, εμφανίστηκε αμέσως μετά τα γεγονότα του 1974 και επικυρώθηκε το Δεκέμβρη του ίδιο χρόνου στη συνάντηση του Βλαδιβοστόκ ανάμεσα στους ηγέτες των τότε υπερδυνάμεων Μπρέζνιεφ και Φορντ και βρισκόταν στην ημερήσια διάταξη μέχρι τη δεκαετία του 1980. Η πρόταση ανανεώθηκε με τις συγκεκριμένες προτάσεις που είχε υποβάλει ο τελευταίος πρόεδρος της ΕΣΣΔ Μ. Γκορμπατσώφ το 1986. Σε μια σειρά άρθρα μου που δημοσίευσα από τις 27-30 Μαρτίου του 1982 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ανέλυσα σε βάθος το όλο ζήτημα. Θεωρώ, ότι είναι καιρός να επαναφέρουμε και να διεκδικήσουμε την υλοποίηση της διεθνούς διάσκεψης με τη μορφή της τετραμερούς ή και πιο διευρυμένης με ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ, αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε ως ελληνοκυπριακή κοινότητα για την οριστική επίλυση του προβλήματος. Η διεθνής διάσκεψη δεν θα πρέπει να ασχοληθεί μόνο με τις διεθνείς πλευρές του κυπριακού προβλήματος, αλλά να προσδιορίσει και τις κύριες παραμέτρους της εσωτερικής του πλευράς. Η επεξεργασία του νέου ομοσπονδιακού συντάγματος θα γίνει αποκλειστικά από τους εκπροσώπους των δυο κοινοτήτων και αν υπάρχουν δυσκολίες υπό την εποπτεία του γ.γ. του ΟΗΕ. Τέτοια διαδικασία θα υπερπηδήσει και το πρόβλημα της διαδοχής του κράτους, μιας και η ελληνοκυπριακή ηγεσία το έχει αναγάγει σε θέμα υψίστης σημασίας, αλλά θα επιλυθούν πολλά εμπόδια που σήμερα φαντάζουν άλυτα. Ο κ. Δ. Χριστόφιας θα πρέπει να ξανά-σκεφτεί και να ξανά-προβληματιστεί αναφορικά με τη σύγκλιση διεθνούς διάσκεψης ως πρακτικής διαδικασίας επίλυσης του αδιεξόδου, όπως τότε που την υποστήριζε και την πρόβαλλε ως ηγέτης της νεολαιίστικης οργάνωσης. Εκτός και αν τότε την υποστήριζε επειδή την πρόβαλε η Σοβιετική Ένωση και όχι επειδή αντιλαμβανόταν το βάθος και το εύρος αυτής της πολιτικής και τώρα που η ΕΣΣΔ έχει καταρρεύσει, τη θεωρεί μη εφαρμόσιμη και ξεπερασμένη. Αν ο κ. Χριστόφιας πάει στο Green Tree απλώς για να επαναλάβει αυτά που λέει στην Κύπρο με ένα σωρό «όχι» πολύ σύντομα θα χρειαστεί να χρηματοδοτήσει στο ένα από τα δύο κράτη του νησιού της Κύπρου, μια νέα παγκύπρια συγκέντρωση για την καταδίκη της διχοτόμησης…
Σημ: Τον Οκτώβρη του 1974 είχα γράψει μια εξασέλιδη διάλεξη για τη σημασία και το ρόλο που μπορούσε να διαδραματίσει η Διεθνής Διάσκεψη, και το μορφωτικό γραφείο της κεντρικής επιτροπής του ΑΚΕΛ την είχε κυκλοφορήσει στις κομματικές ομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου