Από ʿθελει να πα στο μύλο…

Το 2008 εξελέγη Πρόεδρος με το λάβαρο της λύσης. Αυτό υποσχέθηκε στο λαό και τον υποστήριξαν όλοι όσοι ήθελαν να επιλυθεί το πρόβλημα το συντομότερο δυνατόν. Έτσι έστειλαν τον μ. Τ. Παπαδόπουλο στο σπίτι του και εμπιστεύτηκαν τον Δ. Χριστόφια. Κι’ όμως από τη μέρα της εκλογής του κωλυσιεργεί, αποφεύγει να εισέρθει σε εντατικό διάλογο για οριστική ρύθμιση του προβλήματος. Έχει τόσες πολλές ασχολίες που το κυπριακό αφήνεται σε δεύτερη μοίρα, μπορεί να αναμένει. Απορρίπτει κάθε πρωτοβουλία από τρίτους, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να «μας επιβληθεί επιδιαιτησία». Η διαιτησία όμως, είναι ένα από τα μέσα που προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ για επίλυση διεθνών διενέξεων. Το κυπριακό είναι διεθνής διένεξη, δεν αφορά μόνο τις δυο κοινότητες της Κύπρου. Όμως ο κ. Χριστόφιας τη δαιμονοποιεί, όπως και ο προκάτοχος του, τον οποίο είχε ο ίδιος αναδείξει στο προεδρικό αξίωμα. Ο κ. Δ. Χριστόφιας επιμένει να αφήνει την Τουρκία έξω από το παιχνίδι, επιμένοντας σ’ ένα δόγμα που εκ των προτέρων είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, υποστηρίζοντας, ότι «η λύση πρέπει να είναι ιδιοκτησία των Κυπρίων». Όταν ο ηγέτης των τ/κ κ. Μ.Α. Ταλάτ του ζήτησε να υπογράψουν αυτά που συμφωνήθηκαν για τη διακυβέρνηση αρνήθηκε να τα υπογράψει και τα άφησε να θεωρούνται ως μη γενόμενα. Δεν τα κλείδωσε με μονογραφές και ο κ. Έρογλου έχει το δικαίωμα να τα επαναφέρει για επανεξέταση.
Τώρα ο γ.γ. του ΟΗΕ του ζητά να συναντηθεί μέσα σε δεκαπέντε μέρες και ο ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας κ. Χριστόφιας του απαντά δια της διπλωματικής οδού ότι μπορεί να τον συναντήσει στις 15-18 Νοεμβρίου. Ανατολίτικο παζάρι, γιατί δεν θέλει να συναντηθεί με το γ.γ. του ΟΗΕ. Ο κ. Χριστόφιας γνωρίζει ότι ο κ. Έρογλου δεν μπορεί να παρουσιαστεί στο ραντεβού σε τέτοια ημερομηνία και ειδικά στις 15 Νοεμβρίου, που γι’ αυτόν είναι η μέρα ανεξαρτησίας του κράτους του. Εμείς και ο διεθνής παράγοντας δεν το αναγνωρίζουμε, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι η προταθείσα ημερομηνία γίνεται με σκοπό την απόρριψή της, από μέρους του για να δικαιολογηθεί η αναβολή επ’ αόριστον τέτοιας συνάντησης. Ο ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας, θέλει να πιστεύει, ότι με αυτή την πρόταση του θα εξισωθούν οι δυο αρνήσεις και δεν θα αναλάβει μόνος την ευθύνης της μη πραγματοποίησης της συνάντησης. Το ποιος θα αναλάβει βέβαια, την ευθύνη είναι το λιγότερο που θα πρέπει να μας απασχολεί: το κύριο είναι ότι το κυπριακό με τέτοιους ηγέτες που θέτουν πάνω από όλα το ιδιοτελές τους συμφέρον, που είναι η νομή της εξουσίας, δεν πρόκειται να βρει ποτέ τη λύση του. Δυστυχώς, ο κ. Χριστόφιας αυτό αποδεικνύει καθημερινά με τις πολιτικές του ενέργειες: δεν επιθυμεί να εισέρθει σε ένα ουσιαστικό και παραγωγικό διάλογο, αφήνοντας κατά μέρος «όλες τις άλλες δουλειές», οι οποίες είναι πιο σοβαρές από τη διευθέτηση του προβλήματος.
Υπάρχει μια λαϊκή ρήση που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση: «απ’ ‘θελει να πα στο μύλο σαράντα μέρες κοσ’ινίζει». Ο κ. Χριστόφιας όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση πάντοτε προσπαθεί να αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό έκανε μια βδομάδα πριν από το δημοψήφισμα του 2004, όταν εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο λόγω «φαρυγγίτιδας», τώρα «έχει άλλες δουλειές» και παραπέμπει σε ημερομηνίες που εξ αντικειμένου είναι αδύνατο να δεχθεί η άλλη πλευρά. Και θεωρεί, ότι είναι δυνατόν να ξεγελάσει το γγ του ΟΗΕ και το διεθνή παράγοντα. Ας μη κλαψουρίζει, ότι όλοι εσωτερικά και διεθνώς τον πολεμούν ή τον υποσκάπτουν. Δεν χρειάζεται κανένας να τον πολεμήσει και να τον υποσκάψει: η ίδια η πολιτική που ακολουθεί τον εκθέτει διεθνώς και εσωτερικά. Εμείς δε χρειάζεται να προβληματιστούμε ιδιαίτερα: ανέβασε στην εξουσία τον «άδρωπο που άλλαξε», τον κατέβασε γιατί δεν ήταν ο «άδρωπος της λύσης», δεν είπε «συγγνώμη έκαμα λάθος επιλογή αδρώπου», υποσχέθηκε λύση, αλλά στο δρόμο του συνάντησε πιο «σοβαρές δουλειές» και ξέχασε το κυπριακό. Αν παραφράσουμε τη φράση του Τρικούπη θα πούμε: «δυστυχώς κάναμε λάθος επιλογή αδρώπου. Η Κύπρος πολιτικά επτώχευσεν».

Κυριάκος Τζιαμπάζης
Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 27/10/2010