Εγώ τον ονομάζω «Πολίτη», επειδή ήταν ένας ενεργός πολίτης της χώρας μας που αγωνιζόταν για την εδραίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δε συνθηματολογούσε ούτε για τη διχοτόμηση ούτε για την ένωση. Προπαντός δεν υποστήριξε ποτέ του τη βία και τις δολοφονίες αθώων πολιτών. Ήθελε μόνο τη συνέχιση και εδραίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στην Κύπρο ανακηρύσσουμε με μεγάλη ευκολία «ήρωες» και «προδότες» χωρίς κανένα προβληματισμό και κριτική για το έργο που προσφέρουν. Οι σύγχρονοι «ήρωες» της Κύπρου και στη μια και στην άλλη κοινότητα, που είναι σ’ όλη την Κύπρο διάσπαρτα τα αγάλματα τους και μνημονεύονται σε δεκάδες βιβλία για τους αγώνες τους για την Κύπρο, είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι πρόσφεραν τις χειρότερες υπηρεσίες στο κυπριακό κράτος και στους πολίτες του. Παρέλαβαν από την αποικιοκρατία ένα ανεξάρτητο και ενωμένο κράτος και με το θάνατό τους παρέδωσαν ένα διχοτομημένο κράτος, αφού καλλιέργησαν με τον πιο ακραίο τρόπο το εθνικισμό και την εθνικιστική βία ως μέθοδο για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους. Δυστυχώς ανακηρύσσουμε σε «ήρωες τους παπάδες και τους πασάδες», όχι τους απλούς πολίτες που αγωνίστηκαν για την Κύπρο και τους Κυπρίους. Στην κυπριακή ηγεσία η συνδιαλλαγή, ο συμβιβασμός, η αποδοχή και ο σεβασμός της διαφορετικότητας, όπως και η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων ήταν άγνωστα στοιχεία, γι’ αυτό και υποφέρει η κοινωνία μας μέχρι σήμερα. Η δημοκρατία, ως πολιτικό καθεστώς, λειτουργούσε με σοβαρά ελλείμματα και στη μια και στην άλλη κοινότητα.
Με το φίλο μου Χριστάκη Βανέζο που έγραψε το βιβλίο «Derviş Ali Kavazoğlu» δουλέψαμε πάρα πολύ για να γίνει δυνατή η έκδοση του βιβλίου του, (κυκλοφόρησε στην τουρκική γλώσσα από τις εκδόσεις Galeri Kültür Yayınları) όπου περιγράφει όχι μόνο το πολιτικό κλίμα στο οποίο πρόσφερε τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του ο Πολίτης Ντ. Καβάζογλου, αλλά και τις ανθρώπινες στιγμές που έζησαν μαζί στο ίδιο σπίτι, μέχρι τη μέρα που δολοφονήθηκε. Στον επίλογο του βιβλίου του ο Χρ. Βανέζος γράφει ότι «σ’ αυτή τη διήγηση δε μεγαλοποιώ καμιά πτυχή των σχέσεων μου με τον Ντερβίς, δεν υπερβάλλω για τα διάφορα γεγονότα και για τις διάφορες κουβέντες που ανταλλάσσαμε και βρήκαν σ’ αυτά τα κείμενα την αντανάκλαση τους, τοποθετήθηκαν έτσι ακριβώς όπως λέχθηκαν, χωρίς φτιασίδια και φανταχτερές διηγήσεις». Αναφέρεται λοιπόν, στον Άνθρωπο και Πολίτη Ντερβίς που η ζωή του μετουσιώθηκε σε παρακαταθήκη για το μέλλον το δικό μας, όλων των Κυπρίων, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη γλώσσα ή τη θρησκεία τους. Το δικαίωμα στη ζωή, του το αφαίρεσαν, επειδή προσπάθησε να κάνει πράξη τις υποχρεώσεις του Κύπριου Πολίτη, υποχρεώσεις που δεν θέλησαν να αναλάβουν εκείνοι που ανέβηκαν σε θρόνους για να κυβερνήσουν τη χώρα, οι οποίοι από συνταγματικό καθήκον είχαν υποχρέωση να σεβαστούν και να υλοποιήσουν.
Ο Ντερβίς Καβάζογλου ήταν ένας από τους λιγοστούς που έφεραν τον τιμητικό τίτλο του Πολίτη, γιατί ήταν από τους λίγους εκείνους Κυπρίους που υπερασπιζόταν την Κυπριακή Δημοκρατία ως δικοινοτικό κράτος. Σε ομιλία του στο Δάλι απευθυνόμενος σε Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους που μαζεύτηκαν να τον ακούσουν δήλωνε: «…η τουρκοκυπριακή κοινότητα στη συντριπτική της πλειοψηφία θέλει την ειρηνική συμβίωση των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα επιθυμεί τη διακυβέρνηση της πατρίδας στη βάση των δημοκρατικών αρχών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κοινότητα μας θέλει να έχει δικαίωμα λόγου και ελέγχου μέσα στην πατρίδα μας. Αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του κάθε πολίτη, να έχει λόγο στη διοίκηση και να συμμετέχει στις αποφάσεις της χώρας». Αυτός ήταν ο Πολίτης Ντερβίς Καβάζογλου, αυτά τα μηνύματα έστελλε στις ηγεσίες και των δυο κοινοτήτων. Ο λόγος του καθαρός σαν κρύσταλλο, ήταν το ανάχωμα στη διάλυση του κυπριακού κράτους και στη διχοτόμηση του. Γ’ αυτό και τον δολοφόνησαν, κάποιοι με σφαίρες, άλλοι ηθικά και πολιτικά, επειδή οι μεν κοίταζαν προς τη Δύση και οι άλλοι προς το Βορρά, προς τις αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες, αφήνοντας την πραγματική τους πατρίδα έξω από το κάδρο των απαιτήσεων τους. Κάποιοι σύντροφοί του, που αγωνιούσαν για τη ζωή του, του πρότειναν να μεταβεί στο εξωτερικό μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Τους απάντησε με αποφασιστικότητα: «Δεν πρόκειται να γίνω μετανάστης… όσες φορές χρειάστηκε να λείψω στο εξωτερικό, δεν μπορούσα να μείνω μακριά από την Κύπρο περισσότερο από πέντε-έξι μέρες. Επέστρεφα στις ρίζες μου». Οι ρίζες του, η Κύπρος του, η πατρίδα του.
Το όραμα του Πολίτη Ντερβίς Καβάζογλου αποτελεί σήμερα το όραμα όλων μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα κράτος, όπου από κοινού οι κοινότητες θα συμμετέχουν ενεργά και ισότιμα στη διακυβέρνηση του, θέλουμε ένα δημοκρατικό κράτος με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες, όπου ο κάθε πολίτης «να έχει λόγο στη διοίκηση και να συμμετέχει στις αποφάσεις της χώρας». Ένα κράτος και μια κοινωνία ειρήνης και συνεργασίας. Αυτά αποτελούσαν το όραμα του Ντερβίς Καβάζογλου, αυτά είπε στους Δαλίτες, αυτό το όραμα περιέγραφε σ’ όλους τους Κυπρίους.
Αυτούς που βίαια τους αφαιρέθηκε η ζωή είναι καλά να τους θυμόμαστε, γιατί πίστεψαν σ’ ένα όραμα που ανακαλύψαμε εμείς μετά από δεκαετίες καταστροφής και πόνου για τους χαμένους αδελφούς μας.
Ο Ντερβίς Καβάζογλου είναι ένας από τους Πολίτες της Κύπρου που πρέπει να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε από τη δράση και το όραμα του.
Εφημ. REALIST 4/4/2014 (στην τουρκική γλώσσα)
Εφημ. ΠΟΛΙΤΗΣ 9/4/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου