Αναγκαία απάντηση στον Σιενέρ Λεβέντ

Παραθέτουμε πιο κάτω το δημοσιογραφικό διάλογο μεταξύ των αρθρογράφων της εφημερίδας "ΠΟΛΙΤΗΣ", Şener Levent και Κυριάκου Τζιαμπάζη, με αφορμή το άρθρο του τελευταίου με τίτλο: "Πριν ή μετά τη λύση η διανομή του κέρδους από την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου" και της πρότασης που περιέχεται σ' αυτό. Στο διάλογο αυτό πήρε μέρος λίγο αργότερα και ο κοινωνιολόγος Τάκης Κονής.

Διάβασα ένα άρθρο που έγραψε ο αγαπητός μου φίλος Κυριάκος Τζιαμπάζης. Με εξέπληξε. Υπέβαλε μια εισήγηση. Να συσταθεί μια δικοινοτική εταιρεία η οποία να επιληφθεί της υπόθεσης της γεώτρησης. Και να αποφασίζει για όλα τα θέματα μέχρι τη λύση. Μετά τη λύση να μεταβιβάσει τις εξουσίες της στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Σάστισα όταν το διάβασα αυτό. Και μάλιστα πολύ. Με ποιον θα συστήσεις αυτή την εταιρεία αγαπητέ Κυριάκο; Με την κατοχική δύναμη; Μήπως δεν ξέρεις ότι ο βορράς βρίσκεται υπό κατοχή; Γιατί είναι κλειστό εδώ και 37 χρόνια το Βαρώσι; Γιατί υπάρχουν σαράντα χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες στο νησί; Τι είναι αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που μεταφέρονται από την Τουρκία; Μήπως δεν ξέρεις πως αν συσταθεί μια τέτοια επιτροπή θα τοποθετηθούν σε αυτή οι μαριονέτες της Τουρκίας που βρίσκονται ανάμεσά μας; Ούτε καν στο τραπέζι των συνομιλιών μπορούμε να στείλουμε κάποιον που να εκπροσωπεί τη βούληση της κοινότητάς μας και θα στείλουμε στην εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου;

Εξ όσων αντιλαμβάνομαι υπάρχουν ακόμα στο νότιο μέρος της Κύπρου άτομα που δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση στο βορρά. Έβγαλε η γλώσσα μας μαλλιά να εξηγούμε πως καταπατείται από την Τουρκία η πολιτική μας βούληση, αλλά φαίνεται ότι δεν έγινε αντιληπτό ακόμα αυτό. Προτιμούν να μας συμπεριφέρονται σαν να μην βρισκόμαστε υπό κατοχή. Το εθνικιστικό μας μέτωπο μπορεί να νιώθει μεγάλη ικανοποίηση γι’ αυτό. Αλλά μην μετράς εμένα σε αυτούς που νιώθουν ικανοποίηση Κυριάκο. Δεν είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να θεωρώ τον εαυτό μου ελεύθερο σε αυτό το στρατόπεδο. Κοίτα τώρα λέω εγώ όπως όλοι πως «μακάρι να είχαμε και εμείς έναν Πολυβίου». Αλλά δεν έχουμε.

Şener Levent

Απόσπασμα από το άρθρο του στην εφημ. ΠΟΛΙΤΗΣ ημερομηνίας 5/10/2011

Με το φίλο Σιενέρ συμφωνούμε στο κύριο: πώς θα καταστεί η πατρίδα μας πραγματικά ανεξάρτητο κράτος απαλλαγμένο από ξένους στρατούς. Διαφωνούμε στην τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί για να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος. Η κριτική του στο άρθρο μου βρίσκεται ακριβώς στη διαφορετικότητα των προσεγγίσεων. Υπέβαλα την πρόταση για δικοινοτική εταιρεία εκμετάλλευσης των θαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων πριν από τη λύση του κυπριακού, επειδή κατά την άποψη μου αυτό θα δημιουργήσει θετικό κλίμα ανάμεσα στις κοινότητες και θα ανατρέψει όλους τους πολιτικούς λόγους που προβάλλει η Τουρκία, υπερασπιζόμενη δήθεν τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αν ο αγαπητός μου Σιενέρ διάβαζε πιο προσεκτικά το άρθρο μου θα πρόσεχε ότι μιλώ για συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, όπου αυτός βρίσκεται, είτε στο βορρά, είτε στο νότο, είτε στη Δύση. Δηλαδή θα πρέπει να γίνουν έρευνες όχι μόνο στο νότο, αλλά σε όλο το εύρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης του κυπριακού κράτους. Αυτό νομίζω, ότι διέφυγε της προσοχής του, παρόλο που είναι σημαντικό στοιχείο όσον αφορά την αποκατάσταση της κυριαρχίας του μελλοντικού ομοσπονδιακού κράτους. Ας υποθέσουμε ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει να γίνει αυτό το θετικό βήμα. Θα είναι όμως αναγκασμένη να εξηγήσει όχι μόνο στην τουρκοκυπριακή κοινότητα τη διαφωνία της, αλλά και στη διεθνή κοινότητα προς την οποία απευθύνεται. Η άποψη μου είναι, ότι αντί να οξύνουμε τις σχέσεις των κοινοτήτων, να προσπαθούμε να αναδείξουμε τα κοινά σημεία που μπορούν να τις ενώσουν. Θεωρώ ότι το οικονομικό συμφέρον είναι το κύριο για να αναπτυχθούν και να εδραιωθούν σχέσεις με προοπτικές επίλυσης του κυπριακού. Να αδράξουμε την ευκαιρία και να το αποδείξουμε στην πράξη, ότι επιδιώκουμε τη λύση, αντί να ανατρέχουμε στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και στη βοήθεια τρίτων χωρών, περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο το κυπριακό με τα συμφέροντα τους. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: μετά την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού στο Μαρί και τη συμφωνία του προέδρου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου κ. Μαυρομμάτη με τον αντίστοιχο οργανισμό παραγωγής ηλεκτρισμού στην άλλη πλευρά των συρματοπλεγμάτων, για παροχή ηλεκτρισμού προς τους ελληνοκύπριους, βοήθησε ώστε να μην οδηγηθεί η ελληνοκυπριακή κοινότητα σε ολικό μπλακάουτ με απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες. Κάποιοι ελληνοκύπριοι κάτω από τη ψυχολογική επιρροή του εθνικισμού διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτή τη συμφωνία, αλλά σιώπησαν όχι γιατί το ήθελαν, αλλά γιατί αντιλήφθηκαν, ότι οι διαμαρτυρίες τους δεν έβρισκαν ανταπόκριση στην ελληνοκυπριακή κοινωνία. Δεν θα αναλώσω το χώρο στο τι είπε ο αρχιεπίσκοπος και οι άλλοι ομοϊδεάτες του, αλλά θα υπογραμμίσω ότι θεωρώ αυτή τη συμφωνία ως πρότυπο πολλών συμφωνιών που θα έπρεπε οι δυο κοινότητες να επιδιώξουν να υπογράψουν. Έβγαλε μαλλιά η γλώσσα του Γ.Γ. του ΟΗΕ στις συναντήσεις των κυπρίων ηγετών να υπογραμμίζει συνεχώς αυτό το ζήτημα, αλλά δυστυχώς οι ηγέτες μας περιφρονούν αυτή την εισήγηση. Και εγώ ο απλός πολίτης ερωτώ: Γιατί θα πρέπει για παράδειγμα, οι Κύπριοι που μετακινούνται ένθεν και ένθεν το συρματοπλεγμάτων να πληρώνουν δυο ασφάλειες αυτοκινήτων; Τόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί μια δικοινοτική εταιρεία για να αποφεύγεται το οικονομικό κόστος που πληρώνουν οι Κύπριοι; Και πώς θα κερδίσει η Τουρκία από τέτοιες συμφωνίες; Αν επιτευχθεί συμφωνία αναφορικά με τον υποθαλάσσιο πλούτο, αυτοί που θα διαμαρτυρηθούν και θα διαφωνήσουν με τέτοια συμφωνία είναι οι εθνικιστές και στις δυο κοινότητες, επειδή θα βλέπουν ότι καταρρίπτονται τα κάστρα της αντιπαράθεσης που με την πολιτική τους δημιουργούν για να εμποδιστεί η επανένωση της χώρας μας. Ο εθνικισμός δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς εχθρό, και τέτοια συμφωνία ανατρέπει ένα μεγάλο μέρος του τείχους της καχυποψίας που καλλιεργεί ο εθνικισμός. Οι ελληνοκύπριοι με το νεοεθνικισμό τους υπερασπίζονται την εγκαθίδρυση ενιαίου κράτους που δημιουργήθηκε μετά τα γεγονότα του 1963 και οι τουρκοκύπριοι εθνικιστές από το γεγονός, ότι τέτοιες συμφωνίες θα φέρουν πιο κοντά τις δυο κοινότητες, ανατρέποντας το όραμα του αλυτρωτισμού τους.

Κυριάκος Τζιαμπάζης

-------------------------------

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΑΟΖ, ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝ0ΤΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Υπεβλήθη εισήγηση με άρθρο του Κυριάκου Τζιαμπάζη για τη σύσταση μιας δικοινοτικής εταιρείας που θα διαχειρίζεται θέματα εξεύρεσης και ανόρυξης φυσικού αεριού στην ΑΟΖ της Κύπρου και παρενέβη με αρνητική ή έστω αποθαρρυντική τοποθέτηση ο Σιενέρ Λεβέντ [«ΜΕ ΠΟΙΟ ΘΑ ΙΔΡΥΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟ»… ΠΟΛΙΤΗΣ 5 / 10/ 11] . Βασικό του επιχείρημα η δυσκολία να βρεθεί ΤΚ συνεργασία για μια τέτοια εταιρεία επειδή στην κατεχόμενη Κύπρο κυβερνά η Τουρκία και όχι οι ΤΚ και αφήνει αιχμές πως οι ΕΚ δεν κατανοούν αυτή την πραγματικότητα.

Έβγαλε, λέει, η γλώσσα του μαλλιά να εξηγά την πιο πάνω τοποθέτηση του σε άτομα «στο νότιο μέρος της Κύπρου» που δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση κατοχής και ελέγχου … «στο βορρά» από την Τουρκία. Θα ήθελα να του υποδείξω ότι είναι πολύ δύσκολο να επισημανθούν τα άτομα στα οποία αναφέρεται. Η σκέψη φυσιολογικά πάει στο Κυριάκο Τζιαμπαζη που προκάλεσε το άρθρο και άλλους συνοδοιπόρους του, όπως τον υποφαινόμενο, που επιμένουν να εισηγούνται φορτικά την συνεργασία των δυο κοινοτήτων ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομικής ανάπτυξης. Αλλά είναι γνωστή η αρθογραφία και τα βιβλία του Τζιαμπάζη (καθώς και του υποφαινόμενου) και δεν φαίνεται να χρειάζονται αυτοί το μάθημα του Σιενερ. Επίσης δεν χρειάζεται το πιο πάνω μάθημα κανένας από τους πολιτικούς «στο νότιο μέρος της Κύπρου» εφόσον και αυτοί φορτικά επαναλαμβάνουν το τροπάριο : «το κλειδί το κρατάει η Τουρκία» που υπονοεί ότι για όλα αποφασίζει η Τουρκία.

Έχω την άποψη πως αυτό που χρειάζονται να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας και όλοι μας και στες δυο κοινότητες είναι πως η εξεύρεση τρόπων υλοποίησης της εισήγησης Τζιαμπάζη και άλλων παρομοίων εισηγήσεων είναι η μόνη πορεία για να αντιμετωπισθεί η επικυριαρχία της Τουρκίας πάνω στην ΤΚ κοινότητα (που όλοι κατανοούμε) και η προοπτική επέκτασης αυτής της επικυριαρχίας σε ολόκληρη την χώρα μας. Οι εξελίξεις αυτές τες μέρες κάνουν το θέμα πολύ επείγον.

Όπως διαπιστώνουμε από τες κινήσεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και των ερευνητικών πλοίων για πετρέλαιο, η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ΤΚ κοινότητα της χωράς μας και το (έστω παράνομο) κράτος που λειτουργεί για να αποκτά σύνορα με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και πρόσβαση στες νότιες θάλασσες μας. Με πρόσχημα την προάσπιση της ΤΔΒΚ δημιουργεί στρατιωτικό κλοιό γύρω μας και κάνει έρευνες για πετρέλαια στην δική μας ΑΟΖ ασκώντας δήθεν τα δικαιώματα των ΤΚ. Είναι τεραστίας σημασίας ο στόχος να αντιμετωπίσουμε την υποκρισία που κρύβει την τουρκική επεκτατική πολιτική και να σπάσουμε γρήγορα αυτό τον κλοιό που σχεδιάζει η Τουρκία γιατί απειλεί την υπόσταση και την ύπαρξη μας ως κυπριακού λαού και ως ανεξάρτητης χωράς..

Και η επίτευξη αυτού του στόχου αξίζει όσες «θυσίες» χρειάζονται εκ μέρους και των δυο κοινοτήτων . Οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί να κάμουν την «θυσία» του στόχου τους για επίτευξη ανεξάρτητης διεθνούς υπόστασης ενός τουρκικού κράτους στο βορρά ώστε να μην ενθαρρύνουν την τουρκική παρέμβαση. Οι ΕΚ πολιτικοί να κάμουν την θυσία της αποδοχής της ύπαρξης αυτόνομης διακυβέρνησης της ΤΚ κοινότητας και να επιδιώκουν την συνεργασία μαζί της (χωρίς να της εγκρίνουν αναγνώριση διεθνούς κρατικής υπόστασης) ώστε να υποσκάψουν και αντικαταστήσουν την τουρκική «στήριξη και προάσπιση των Τoυρκοκυπρίων.» .

Δεν είναι εύκολο να εισηγηθεί κανείς και να προδιαγράψει την ένταξη αυτής της στρατηγικής στη διαδικασία των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων. Η μονή πιθανότητα που μπορώ να σκεφτώ για μια τέτοια εξέλιξη είναι να εγκαταλείψουν οι δυο ηγέτες την ουτοπική αρχή της «συνολικής λύσης¨» (δηλ., «τίποτε δεν είναι συμφωνημένο μέχρις δοτού συμφωνηθούν όλα») που τους έχει παγιδεύσει για δεκαετίες στην προοπτική του αδιεξόδου και της αποτυχίας ή της διαιώνισης αναποτελεσματικών διαπραγματεύσεων. Έχω τες αμφιβολίες μου αν οι δυο τωρινοί διαπραγματευτές έχουν την τόλμη και το σθένος να συμφωνήσουν αυτή την εγκατάλειψη. Μάλλον πρέπει να αναζητηθούν μονομερείς η και διμερείς διαδικασίες και πρωτοβουλίες παράλληλες με τες διαπραγματεύσεις.

Να ενεργήσουν από κοινού οι δυο κοινότητες ή να ληφθούν μονομερείς πρωτοβουλίες για τον διορισμό μιας Δικοινοτικής Επιτροπής Σχεδιασμού Συνεργασίας (ή έστω δυο χωριστών επιτροπών) που θα μελετήσουν και να επεξεργαστούν πρακτικά μετρά υλοποίησης των πιο κάτω: -

Να αξιοποιηθεί η κοινωνία των πολιτών και ιδιαίτερα οι επιχειρηματίες και οι οργανώσεις τους για διμερείς συνεργασίες/συμπράξεις σε διαφόρους τομείς όπως για παράδειγμα η επανεγκατάσταση της τηλεφωνικής επικοινωνίας που θα αυξήσει σημαντικά τες σχεσεις πολιτών και οργανώσεων στες δυο κοινότητες, η κοινή ασφάλιση αυτοκινήτων που θα διευκολύνει πολύ την διακίνηση μεταξύ των δυο περιοχών, η διμερής σύμπραξη οικονομικών παραγόντων για άρση των εμποδίων στην επιχειρηματική δραστηριότητα διεθνών εταιρειών και άλλα πολλά που σίγουρα θα επισημάνει η πιο πάνω Επιτροπή Σχεδιασμού.

Καλό προηγούμενο και πρότυπο η εμπλοκή του ΚΕΒΕ για την προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος από την Τουρκοκυπριακή αρμόδια αρχή στες κρίσιμες μέρες μετά την έκρηξη στο Μαρί . Ενώ μια καλή αρχή είναι και η προβολή - έστω θεωρητικά στην αρχή όπως έκανε και ο Πρόεδρος στα ΗΕ -της κοινής εκμετάλλευσης για την ευημερία όλων των Κυπρίων, του πλούτου της Κύπρου που μας υπόσχεται η ανεύρεση φυσικού αερίου στην ΑΟΖ μας.

Τάκης Κονής

Κοινωνικός Ψυχολόγος

Λευκωσία 17 / 10 /2011